Dnia 13 marca 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej oraz [...] S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 1900/11, o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B. G.-G. i J. G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 16 września 2011 r., nr BP-6ko-772-185-2672/10/11 w przedmiocie ustalenia lokalizacji linii kolejowej postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 stycznia 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 1900/11, po rozpoznaniu wniosku B. G.-G. i J. G., wstrzymał wykonanie decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2011 r. oraz decyzji Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] listopada 2010 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji linii kolejowej.
W uzasadnieniu Sąd podniósł, że decyzją z 3 listopada 2010 r. Wojewoda Dolnośląski ustalił lokalizację linii kolejowej E-59 Wrocław-Poznań na odcinku granica miasta Wrocławia - stacja Skokowa (km 15,120-38,200), zatwierdził podział nieruchomości oraz nadał tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Decyzją z dnia [...] września 2011 r. nr [...] Minister Infrastruktury uchylił, znajdującą się na stronie 1 i 2 decyzji organu I instancji, tabelę przedstawiającą działki gruntu lub ich części, na których zlokalizowana będzie inwestycja i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy (pkt I), uchylił w całości rysunek (projekt zagospodarowania terenu - Szlak Wrocław Osobowice-Pęgów) do załącznika nr 2 zaskarżonej decyzji i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy (pkt II), a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję z 3 listopada 2010 r. (pkt III).
B. G.-G. i J. G. w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji z dnia 16 września 2011 r. podali, że ponieśli olbrzymie koszty związane z zagospodarowaniem terenu podlegającemu podziałowi, w tym stawu przywracając mu funkcję hodowlanego, oczyszczając jego środowisko oraz rekonstruując urządzenia piętrzące wodę i odwadniające teren, co w przypadku dokonanego podziału bez uwzględnienia faktu istnienia stawu stanowi zagrożenia dla jego dalszego prawidłowego funkcjonowania, w tym dla egzystencji fauny i flory wpisując się w pojęcie ponadnormatywnego zanieczyszczenia wody i gleby, stanowiąc zagrożenie, co powinno być uwzględnione w warunkach technicznych dotyczących wymagań związanych z ochroną interesu osób trzecich i to zapewne nie w zakresie potrzeb oczek wodnych usytuowanych w pobliżu nasypu kolejowego. Nadto na działce skarżących została zakończona inwestycja budowlana polegająca na wzniesieniu budynku mieszkalnego, w którą to skarżący już zainwestowali ponad sześć milionów złotych, a fakt istnienia tego obiektu wraz z infrastrukturą nie został uwzględniony na mapie inwestycji, jako istniejące uzbrojenie terenu zgodnie z dyspozycją art. 9o ust 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94 ze zm.), co przy reorganizacji istniejącej infrastruktury i podziale nieruchomości może stanowić zagrożenie, objawiające się w ponadnormatywnymi uciążliwościami powodowanymi hałasem w przypadku wycinki istniejącego drzewostanu i przesunięcia linii w kierunku istniejącej zabudowy.
Sąd I instancji w dalszej części uzasadnienia podniósł, że w myśl art. 9 w ust 1 ustawy o transporcie kolejowym, Wojewoda nadaje decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej rygor natychmiastowej wykonalności na wniosek [...] S.A., uzasadniony interesem społecznym lub gospodarczym. Powołany przepis był podstawą rozstrzygnięcia organu I instancji o nadaniu decyzji z 3 listopada 2010 r. rygoru natychmiastowej wykonalności. Jednocześnie art. 9w ust. 3 powołanej ustawy wprowadza uregulowanie, w myśl którego decyzja, o której mowa w ust. 1: