Zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krotoszynie w przedmiocie czynności egzekucyjnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt II SAB/Po 44/08 o uzupełnieniu postanowienia w sprawie ze skargi K. J. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krotoszynie w przedmiocie czynności egzekucyjnych postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu 2. oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 26 listopada 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu umorzył postępowanie w sprawie ze skargi K. J. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krotoszynie w przedmiocie czynności egzekucyjnych.

Pismem z dnia 8 grudnia 2008 r. reprezentowana przez pełnomocnika K. J. złożyła wniosek o uzupełnienie orzeczenia co do zwrotu kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, iż w skardze z dnia 19 sierpnia 2008 r. w pkt 3 wniosła o zasądzenie od organu kosztów postępowania (wynagrodzenia pełnomocnika, kosztów sądowych, kosztów udzielonego pełnomocnictwa - opłaty skarbowej).

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowił uzupełnić postanowienie z dnia 26 listopada 2008 r. poprzez dodanie pkt 2 o treści "oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania". Jak wskazał Sąd wprawdzie strona złożyła wniosek o zasądzenie kosztów, to jednakże nie określiła ich wysokości. Zasadą jest, iż koszty postępowania zasądzane są według przedstawionemu Sądowi spisu kosztów względnie według norm przepisanych. Okoliczność, że w skardze zawarty jest wniosek o zasądzenie kosztów procesu, nie czyni zadość wymaganiu przedłożenia spisu kosztów względnie zgłoszeniu wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych. Na podobnym stanowisku stanął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28 grudnia 1972 r. II PO 36/72, OSP 1973/7/160. Co prawda orzeczenie Sądu Najwyższego zapadło na gruncie procedury cywilnej to jednakże z uwagi na zbieżność regulacji prawnej w tym zakresie zdaniem Sądu pogląd w nim wyrażony znajduje zastosowanie również przed sądami administracyjnymi. W niniejszej sprawie pomimo reprezentowania strony przez profesjonalnego pełnomocnika stosowny wniosek nie wskazywał wysokości żądanych kosztów, ani nie odwoływał się do norm przepisanych, a Sąd nie ma obowiązku a wręcz nie ma prawa precyzować treści żądania strony.

Na powyższe postanowienie skarżąca złożyła zażalenie, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego. Skarżąca podniosła, że wniosek był wystarczająco precyzyjnie sformułowany i bez problemu można było na jego podstawie ustalić wysokość kosztów. Tak sformułowany wniosek o zwrot kosztów był już zawierany w dziesiątkach skarg jednak nigdy nie było zarzutu braku precyzji. Jako podstawę zażalenia wskazano art. 54 § 3, art. 166, art. 201 § 1, art. 203 pkt 1, art. 205 § 2 oraz art. 209 p.p.s.a., gdyż naruszone zostały przepisy postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Stosownie natomiast do art. 205 § 2 powołanej wyżej ustawy do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Strona 1/2