II OZ 173/15 P O S T A N O W I E N I E Dnia 10 marca 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2015 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. T. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 29/14 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku C. T. z dnia 7 października 2014 r. w sprawie ze skargi C. T. na uchwałę Rady Gminy Kozielice z dnia 17 maja 2013 r., Nr XIX/210/2013 w przedmiocie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 29/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej WSA) w Szczecinie pozostawił wniosek C. T. z dnia 7 października 2014 r. bez rozpoznania.
W uzasadnieniu zarządzenia sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 21 października 2013 r. C. T. złożył do WSA w Szczecinie skargę na uchwałę Rady Gminy Kozieiice nr XXI/229/13 z dnia 12 września 2013 r. odmawiającą uchylenia uchwały nr XIX/210/2013 z dnia 17 maja 2013 r. w sprawie przyjęcia Statutu Związku Gmin Dolnej Odry.
W dniu 7 października 2014 r. skarżący złożył wniosek "o wyłączenie od orzekania wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie" we wszystkich sprawach wymienionego toczących się przed tym sądem. Zarządzeniem z dnia 20 października 2014 r. skarżący został zobowiązany do uzupełnienia braków formalnych powyższego wniosku przez jednoznaczne wskazanie z imienia i nazwiska sędziów, którzy mieliby zostać wyłączeni oraz uzasadnienia ich wyłączenia - w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Wezwanie sądu wojewódzkiego doręczone zostało skarżącemu w dniu 10 listopada 2014 r., a tym samym 7-dniowy termin do wykonania zobowiązania sądu upłynął w dniu 17 listopada 2014 r.
W dniu 17 listopada 2014 r. skarżący złożył pismo, w którym powtórzył treść żądania zawartego w piśmie z 7 października 2014 r. (tj. "wyłączenia całego stanu sędziowskiego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie od orzekania w sprawach złożonych skarg na władze publiczne").
Wskazując na powyższe sąd I instancji stwierdził, że skoro C. T. zobowiązania sądu wojewódzkiego z dnia 20 października 2014 r. (doręczonego mu w dniu 10 listopada 2014 r.) nie wykonał, to, zgodnie z pouczeniem zawartym w wezwaniu, na podstawie art. 49 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej Ppsa), zarządził o pozostawieniu przedmiotowego wniosku bez rozpoznania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł C. T. podnosząc, że wskazanie nazwisk sędziów nie jest istotne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego jest jedną z gwarancji procesowych, mającą zapewnić jego bezstronność i niemożność wywierania na niego jakichkolwiek nacisków w celu uzyskania orzeczenia określonej treści. W tym zakresie istota wyłączenia sędziego w oparciu o przesłanki bezwzględne wymienione enumeratywnie w art. 18 Ppsa, jak też w oparciu o przesłanki względne z art. 19 Ppsa, jest taka sama. Ma ona zapewnić jak najpełniejszą realizację zagwarantowanego, między innymi na gruncie Konstytucji RP, prawa do sądu, poprzez stworzenie warunków umożliwiających każdemu rozpatrzenie jego sprawy przez niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
Zgodnie z art. 19 Ppsa Sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Wskazać należy, że art. 19 Ppsa nie wyklucza możliwości wyłączenia wszystkich sędziów danego sądu z osobna. Jednak w takim przypadku konieczne jest odrębne uzasadnienie wniosku dotyczącego każdego sędziego z osobna. Przepis ten nie przewiduje wyłączenia całego sądu. W myśl art. 20 § 1 Ppsa wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia. Oprócz elementów formalnych wskazanych w art. 46 Ppsa wniosek taki powinien zawierać: a) wskazanie sędziego, b) podanie przyczyny uzasadniającej wyłączenie i c) powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodabniających istnienie tej przyczyny. Niewskazanie sędziego z imienia i nazwiska oraz niewyjawienie przyczyn wyłączenia czyni niemożliwym rozpoznanie wniosku. Nie można bowiem w takim przypadku stwierdzić, czy zachodzi w ogóle przesłanka wyłączenia określona w ustawie jako istnienie okoliczności, która w odniesieniu do konkretnej osoby mogłaby wywołać wątpliwości co do jej bezstronności. Brak tych danych uniemożliwia nadanie pismu dalszego biegu i uzasadnia wezwanie strony do uzupełnienia jego braków, stosownie do art. 49 § 1 Ppsa.