II OZ 178 / 08 POSTANOWIENIE Dnia 4 marca 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 stycznia 2008 r. sygn. akt II SO/Lu 35 /07 w zakresie przekazania niniejszej sprawy do rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w sprawie z wniosku Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Miasta L. z udziałem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Miasta L. w przedmiocie sporu kompetencyjnego w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie postanawia oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie przekazał, do rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Prezydentem Miasta L. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, uznając się za niewłaściwy do rozpoznania wniosku w zakresie sporu kompetencyjnego, postanowił jak wyżej na podstawie art. 4, art. 15 § 2 i art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Prezydent Miasta L., wnosząc o jego uchylenie lub zmianę w części dotyczącej określenia przedmiotu sporu jako sprawy o przywrócenie stosunków wodnych na gruncie oraz o określenie przedmiotu sporu kompetencyjnego jako sprawy dotyczącej zmiany ukształtowania terenu i spływu wód opadowych z działki nr [...] przy ul. [...] na działkę nr [...] przy ul. [...] w L..
Argumentując powyższe wnioski organ wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie oznaczył w zaskarżonym postępowaniu przedmiot sprawy jako przywrócenie stosunków wodnych na gruncie, bowiem Prezydent Miasta L. podjął postępowanie administracyjne w części określonej przez Sąd I instancji w zaskarżonym orzeczeniu według swojej właściwości na podstawie art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne i rozpatrzył sprawę wydając decyzję umarzającą postępowanie w zakresie naruszenia stanu wody na gruncie. Sprawa ta jest w toku, gdyż A. Z. wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L..
Wniosek A. Z. dotyczył również zmiany ukształtowania sąsiedniej działki i "w tej części Prezydent Miasta L. uznał się za organ niewłaściwy i przekazał sprawę Sądowi z uwagi na niewłaściwość rzeczową".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
W niniejszej sprawie Sąd I instancji prawidłowo uznał swoją niewłaściwość do rozpoznania pisma Prezydenta Miasta L. z dnia [...], inicjującego przedmiotowe postępowanie. Pismo to, jak trafnie zauważył Sąd stanowi wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego. Wskazuje na to zarówno jego nazwa jak i treść. Wiążąca w tym względzie jest zatem dyspozycja art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 4 tej ustawy. Stosownie do powyższych regulacji Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga m. in. spory kompetencyjne (art. 4) na wniosek postanowieniem przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy.
W świetle powyższego za pozbawione uzasadnionych podstaw uznać trzeba twierdzenie zażalenia. Rozpoznając bowiem wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego Wojewódzki Sąd Administracyjny ocenia jedynie zakres swych kompetencji wynikający z art. 13 p.p.s.a., a istotnym dla treści zaskarżonego postanowienia był zakres kompetencji przypisany Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a.
W związku z powyższym zażalenie jako pozbawione podstaw należało oddalić na mocy art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.