Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...] sp. z o.o. w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2018 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2751/17 ze skargi [...] sp. z o.o. w [...] na decyzję Rzecznika Praw Pacjenta z dnia [...] września 2017 r. znak: [...] w przedmiocie uznania praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentów postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2018 r. w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2751/17 WSA w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - P.p.s.a., odmówił skarżącej [...] sp. z o.o. w [...] przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Rzecznika Praw Pacjenta z dnia [...] września 2017 r. znak: [...] w przedmiocie uznania praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentów. Sąd uznał, że skarżąca spółka nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Spółka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, domagając się jego uchylenia oraz zasądzenia od organu na rzecz spółki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 87 § 2 P.p.s.a. przez niezasadne stwierdzenie, że przesłanka braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi nie została w niniejszej sprawie spełniona. W uzasadnieniu zażalenia skarżąca spółka podkreśliła, że profesjonalny pełnomocnik, który świadczy usługi na rzecz spółki nie miał możliwości i uprawnienia sprawdzenia w dzienniku korespondencji daty wpływu do spółki zaskarżonej decyzji i zweryfikowania, że różni się ona od tej wpisanej na potwierdzeniu odbioru decyzji. O ww. rozbieżnościach pełnomocnik dowiedział się dopiero od skarżącej. Zarzuty czynione pod adresem pełnomocnika nie są zasadne, bowiem nie jest on uprawniony do kontrolowania terminowości przekazywanych mu pism. Spółka powtórzyła następnie argumentację wniosku o przywrócenie terminu, że młody wiek i niedoświadczenie pracownika spółki skutkowały znamienną w skutkach pomyłką, za którą nie sposób winić skarżącej. Spółka dokłada wszelkich starań, aby w sposób prawidłowy i rzetelny prowadzić dokumentację.
W odpowiedzi na zażalenie Rzecznik Praw Pacjenta wniósł o jego oddalenie, a także zasądzenie od skarżącej na rzecz organu zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Stosownie do art. 85 P.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Instytucją procesową, której celem jest ochrona strony przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu do dokonania określonej czynności procesowej, jest instytucja przywrócenia terminu. Zgodnie z treścią art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, zaś w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i § 2 P.p.s.a.). Ponadto, stosownie do art. 87 § 4 P.p.s.a., równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że sąd może przywrócić termin jedynie pod warunkiem wniesienia prośby o jego przywrócenie w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu z równoczesnym dopełnieniem czynności, dla której termin był określony oraz uprawdopodobnieniem przez wnioskodawcę braku winy w uchybieniu terminu.