Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 22 października 2015 r. sygn. akt II SAB/Po 21/13 o odmowie przyznania C. K. prawa pomocy w sprawie ze skargi C. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] w przedmiocie ochrony zwierząt postanawia: oddalić zażalenie.
Skarżąca w dniu 20 marca 2015 r. wniosła na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika, który został uzupełniony kolejnym wnioskiem z 15 czerwca 2015 r.
Z wniosku wynika, że skarżąca jest starszą i schorowaną osobą, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z synem, który z uwagi na stan zdrowia nie pracuje i pozostaje na jej utrzymaniu. Wraz z synem utrzymuje się z emerytury w wysokości 1819,37 zł. Syn skarżącej leczy się prywatnie, w związku z tym skarżąca ponosi koszty jego leczenia, sama korzysta z publicznej służby zdrowia.
Referendarz sądowy postanowieniem z 23 czerwca 2015 r. odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy. W ustawowym terminie skarżąca wniosła sprzeciw od orzeczenia referendarza.
W piśmie z 21 września 2015 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, m.in. do nadesłania aktualnych wyciągów z wszystkich rachunków bankowych posiadanych przez skarżącą lub jej syna za okres od czerwca do września 2015 r. i szczegółowego spisu średnich miesięcznych kosztów utrzymania ponoszonych przez skarżącą i jej syna za ten sam okres. Przy piśmie wniesionym w dniu 28 września 2015 r. drogą elektroniczną skarżąca nie przedstawiła aktualnej sytuacji majątkowej i finansowej, załączyła prognozę wydatków na poszczególne miesiące 2014 r. oraz wyciągi bankowe za okres od 6 marca do 5 września 2014 r.
Postanowieniem z 22 października 2015 r. Sąd I instancji oddalił wniosek o przyznanie skarżącej prawa pomocy. Wprawdzie w rozpoznawanej sprawie skarżąca nie przedstawiła w pełni swojej sytuacji materialnej, jednak sąd rozpoznał wniosek merytorycznie, odwołując się do dokumentacji zawartej w innych sprawach toczących się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Poznaniu (sygn. akt II SAB/Po 164/14 i II SAB/Po 144/14). Na podstawie wyciągów z rachunków bankowych zgromadzonych w tej oraz innych sprawach wskazał, że strona posiada emeryturę w wysokości 1 819,37 zł miesięcznie oraz oszczędności na rachunku bankowym, których wysokość w okresie jednego roku wahała się od 13000 zł do 15000 zł. Zgromadzone środki - poza świadczeniem emerytalnym, pochodzą ze zlikwidowanej polisy ubezpieczeniowej syna skarżącej. Skarżąca nie korzysta z kredytów ani pożyczek, nie wskazała, aby w ostatnim czasie poniosła jakieś nadzwyczajne wydatki, które wiązałyby się z uszczupleniem oszczędności. Nie wykazała, aby ponosiła wydatki związane z leczeniem w wysokości 900 zł miesięcznie, nie przedstawiła dokumentacji potwierdzającej wydatki na prywatne leczenie syna. Sąd I instancji odniósł się do przedstawionej przez stronę prognozy wydatków na rok 2014, która nie potwierdziła się. Z tych względów uznano, że skarżąca posiada środki finansowe na pokrycie kosztów postępowania i z tych przyczyn wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługiwał na uwzględnienie.
Na powyższe postanowienie C. K. wniosła zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). - P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym - gdy nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.