Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA H. Ożóg (spr.), Sędziowie NSA, Protokolant, po rozpoznaniu w dniu 9 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Spółki Wodnej Dzielnicy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2004 r., sygn. akt VII SA/Wa 754/04 o odrzuceniu zażalenia Spółki wodnej Dzielnicy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2004 r., sygn. akt VII SA/Wa 754/04 o odrzuceniu skargi kasacyjnej Spółki Wodnej Dzielnicy [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2004 r., sygn. akt VII SA/Wa 754/04 o odrzuceniu skargi Spółki Wodnej Dzielnicy [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 października 2004 r., sygn. akt VII SA/WA 754/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniesione przez Spółkę Wodną Dzielnicy [...] zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 16 września 2004 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 października 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, iż zażalenie Spółki (pomimo prawidłowego pouczenia o konieczności sporządzenia zażalenia przez adwokata lub radcę prawnego) zostało sporządzone przez stronę postępowania, wbrew przepisowi art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powołanej dalej jako p.p.s.a.).
W dniu 8 listopada 2004 r. skarżąca Spółka wniosła zażalenie, zarzucając m.in. naruszenie przez Sąd przepisów ustawy p.p.s.a. przez niedochowanie należytej staranności w zakresie rozpatrzenia złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy (art. 258 § 1 pkt 5), błędne przyjęcie, że złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy nie przerywa biegu terminu do złożenia zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Wprawdzie zażalenie Spółki z dnia 4 października 2004 r. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2004 r. zostało podpisane zarówno przez przewodniczącą jej zarządu B. P.-K., jak i przez radcę prawnego S. C. - to należy przyjąć, że Sąd instancji słusznie uznał, że zażalenie zostało złożone przez osobę nieuprawnioną. Wraz z zażaleniem nie przedstawiono bowiem pełnomocnictwa, w oparciu o które stwierdzić by można było, iż radca prawny został umocowany do reprezentacji w tej sprawie. Tym samym nie można uznać, by zażalenie, (pod którym
Sygn. akt II OZ 186-187/05 widnieją dwie pieczątki oraz dwa podpisy) zostało sporządzone przez osobę uprawnioną. Zgodnie z art. 37 § 1 p.p.s.a. pełnomocnik jest zobowiązany przedstawić pełnomocnictwo przy pierwszej dokonywanej czynności. Jak stwierdzono takiego pełnomocnictwa brak. Pismem z dnia 20 maja 2005 r. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił się do Spółki o nadesłanie pełnomocnictwa radcy prawnego S. C.. Pismo w tej sprawie doręczono skarżącej w dniu 30 maja 2005 r. jednakże pozostało ono bez odpowiedzi.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.