II OZ 187 / 09 POSTANOWIENIE Dnia 4 marca 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. W., M. i M. G., L. B., B. S. i A. C.- G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2008 r. sygn. akt VII SA/Wa 1202/08 w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. W., M. i M. G., L. B., B. S. i A. C.- G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek skarżących w sprawie ze skargi T. W., M. i M. G., L. B., B. S., A. C.-G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] maja 2008 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że treść uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania sprowadza się do kwestionowania prawidłowości zaskarżonej decyzji, bowiem w ocenie skarżących zasadność wniosku wynika z faktu, iż pozwolenie na budowę zostało wydane naruszeniem przepisów na niekorzyść skarżących, co spowoduje wyrządzenie znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Jak podkreślił Sąd pierwszej instancji tego rodzaju argumenty nie mogą odnieść oczekiwanego skutku, ponieważ rozpoznając wniosek Sąd nie dokonuje merytorycznej oceny prawidłowości decyzji. W związku z tym argumenty podnoszone przez skarżących nie stanowią przesłanki uzasadniającej wstrzymanie zaskarżonej decyzji. Ponadto poprzestanie na ogólnikowych stwierdzeniach o pogorszeniu warunków użytkowania czy groźbie katastrofy budowlanej, bez podania konkretnych dowodów i danych technicznych, nie uzasadnia wstrzymania wykonania decyzji.
W odniesieniu do zarzutu, iż skarżący poniosą straty finansowe, bowiem ich mieszkania stracą znacznie na wartości, Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie chronią interesów osób trzecich, takich jak interesy ekonomiczne, bowiem tego typu interesy nie mieszczą się w pojęciu "uzasadnionych interesów osób trzecich", o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 9 powołanej wyżej ustawy.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Na powyższe postanowienie T. W., M. i M. G., L. B., B. S. i A. C. - G. złożyli zażalenie, wnioskując o uchylenie postanowienia i "ponawiając prośbę o wstrzymanie budowy".
W uzasadnieniu zażalenia zarzucono Sądowi pierwszej instancji, że odniósł się do skutków wtórnych wymienionych w skardze jak straty finansowe, interesy, ekonomiczne, utrata wartości mieszkań i pogorszenie warunków ich używania, nieustosunkowując się do stawianych zarzutów tj.: poszanowanie interesów osób trzecich, ze szczególnym naciskiem na "prawo dostępu światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, prawa i czasu nasłonecznienia dziennego obiektu przesłanianego (budynku mieszkalnego), zasady dobrego sąsiedztwa w tym nieprawidłowe obliczenia odległości nowopowstałej inwestycji w stosunku do domu wielorodzinnego. W ocenie skarżących niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków należy upatrywać w pogłębiającym się zaciemnieniu 10 mieszkań V piętra IV klatki schodowej domu przy ul. [...] od strony ul. [...], które prowadzi do pogorszenia warunków sanitarno- zdrowotnych, konieczności używania sztucznego oświetlenia przez cały dzień, uniemożliwienie pracy w domu i deprecjacji widoku z oka pokoju dziennego.