Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 357/13 oddalające wniosek o wyłączenie sędziego Grażyny Pawlos-Janusz od orzekania w sprawie ze skargi J. H. na przewlekłość postępowania przed Starostą B. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 5 września 2003 r. dotyczącego przeprowadzenia postępowania administracyjnego w zakresie scalenia i wymiany gruntów postanawia oddalić zażalenie.
W piśmie z dnia 4 sierpnia 2013 r. J H. wniósł o wyłączenie sędziego Grażyny Pawlos-Janusz od rozpoznawania niniejszej sprawy. Skarżący zarzucił sędzi wydanie "fałszywych" postanowień z dnia 3 lipca 2013 r. odrzucających jego skargi w sprawach II SAB/Lu 358/13, II SAB/Lu 359/13, II SAB/Lu 360/13, a także działanie na jego niekorzyść w wyniku "zmowy ze Starostą B.".
W pisemnym oświadczeniu złożonym w dniu 18 września 2013 r. sędzia Grażyna Pawlos-Janusz wskazała, iż ze skarżącym J. H. nie łączą jej więzy, o jakich mowa w art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a. Zdaniem sędziego w sprawie nie zachodzą również żadne inne okoliczności, które w myśl art. 19 § 1 p.p.s.a., mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jej bezstronności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalając wniosek wskazał, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą okoliczności, o których mowa w przepisach art. 18 § 1 i 19 p.p.s.a., obligujące sąd do wyłączenia sędziego. Z wyjaśnień złożonych przez sędziego na podstawie art. 22 § 2 p.p.s.a., nie wynika, by istniały jakiekolwiek podstawy do wyłączenia jej od orzekania w tej sprawie. Również skarżący nie wskazał żadnej okoliczności, która uzasadniałaby wyłączenie sędziego.
W ocenie Sądu fakt, iż sędzia, której wyłączenia domaga się skarżący, podejmowała w innych sprawach niekorzystne dla skarżącego rozstrzygnięcia, nie uzasadnia wyłączenia tego sędziego od orzekania w niniejszej sprawie na podstawie powołanych przepisów. Okoliczność ta nie może w szczególności stanowić podstawy wyłączenia wskazanej w art. 19 p.p.s.a. Wyłączenie sędziego, o którym mowa w tym przepisie, ma zapewnić obiektywizm sądu, a nie może być ono traktowane jako możliwość eliminowania w postępowaniu sędziów, których strona uznaje za nieodpowiadających subiektywnemu pojmowaniu swoich interesów.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył J.H., wnosząc o jego uchylenie, ewentualnie zmianę poprzez wyłączenie sędziego Grażyny Pawlos-Janusz od rozpoznawania sprawy. Uzasadniając żądanie wyłączenia sędziego, skarżący powtórzył argumenty zawarte we wniosku z dnia 4 sierpnia 2013 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy (art. 18 p.p.s.a.), bądź też na wniosek strony lub żądanie sędziego (art. 19 p.p.s.a.). W pierwszym ze wskazanych przypadków przyczyny wyłączenia sędziego zostały enumeratywnie wymienione, a zatem tworzą one katalog zamknięty, co wyłącza możliwość stosowania wykładni rozszerzającej. Natomiast na wniosek strony (bądź na żądanie sędziego) sąd wyłącza sędziego jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. Zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Przy czym stosownie do treści art. 20 powołanej ustawy, to strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać oraz uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Postanowienie w przedmiocie wyłączenia sędziego, zgodnie z treścią art. 22 § 2 p.p.s.a., poprzedza złożenie wyjaśnień przez tego sędziego, którego wniosek dotyczy.