Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.S. na zarządzenie Przewodniczącego - sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 580/13 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi S.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 580/13, referendarz sądowy w Wojewódzki Sądzie Administracyjny we Wrocławiu pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącej S.J. o zwolnienie z wpisu sądowego od zażalenia, w sprawie ze skargi ww. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] maja 2013 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
Od powyższego zarządzenia skarżąca wniosła sprzeciw.
Zarządzeniem z dnia 6 lutego 2015 r. pozostawiono bez rozpoznania wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z wpisu od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2014 r. odrzucające zażalenie na postanowienie z dnia 13 maja 2014 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu wskazano na przepis art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a następnie wyjaśniono że warunkiem skuteczności wniosku o przyznanie prawa pomocy jest jego złożenie na urzędowym formularzu, według wzoru określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. Nr 227, poz. 2245). Jednakże wniosku o przyznanie prawa pomocy w takiej formie skarżąca nie złożyła, zatem na podstawie art. 257 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosek taki należało pozostawić bez rozpoznania.
Nadto dodano, że to już trzeci wniosek skarżącej w tej sprawie, który nie został złożony na urzędowym formularzu. Dwa poprzednie także zostały pozostawione bez rozpoznania, a skarżąca nadal uparcie odmawia złożenia wniosku na wymaganym formularzu. Zaznaczono także, że argumentacja skarżącej, iż nie może tego uczynić jest nieprzekonująca, albowiem do akt sprawy wciąż wpływają kolejne pisma skarżącej. A zatem może się podpisać i może skorzystać z pomocy innych osób przy ich wysyłce. Zatem uznano, że nie istnieją przeszkody, które uniemożliwiły skarżącej przesłanie do sądu wniosku w wymaganej formie.
Na powyższe orzeczenie zażalenie wniosła skarżąca podnosząc, że się z nim nie zgadza.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że gdy pozostawienie wniosku bez rozpoznania następuje w drodze zarządzenia referendarza (art. 258 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a".), na które został wniesiony sprzeciw, to zarządzenie takie traci moc i jak wynika z art. 260 zd. pierwsze P.p.s.a., wówczas sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Stosownie do art. 260 zd. drugie P.p.s.a. na postanowienie przysługuje zażalenie. Treść regulacji zawartej w art. 260 P.p.s.a. wskazuje, że po złożeniu sprzeciwu, bez względu na to czy dotyczy on zarządzenia, czy postanowienia, rozstrzygnięcia te tracą moc, a sąd rozpoznając sprawę wskutek złożonego sprzeciwu wydaje postanowienie.