Dnia 4 marca 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 grudnia 2013 roku, sygn. akt IV SA/Wa 2638/13 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Małopolskiego z [...] października 2012 r. Nr [...] w sprawie ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] września 2013 roku nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji linii kolejowej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 20 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (dalej jako "skarżąca spółka") wstrzymania wykonania decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] września 2013 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji linii kolejowej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja z [...] września 2013 r. oraz utrzymana nią w mocy oraz częściowo zmieniona decyzja Wojewody Małopolskiego z [...] października 2012 r., dotyczą ustalenia lokalizacji linii kolejowej dla inwestycji pn.: "Budowa połączenia kolejowego [...], odcinek [...]". Wnosząc o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody Małopolskiego skarżąca spółka wskazała, że decyzja ta stanowi podstawę podziału nieruchomości oraz wywłaszczenia, a zatem wywołuje trwałe, daleko idące skutki w sferze prawa własności. Ewentualne uchylenie decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, może wiązać się z koniecznością przywrócenia poprzednich granic działek oraz korygowaniem wpisów w księgach wieczystych nieruchomości, a także rekultywacją gruntu, zdegradowanego przez działania inwestora.
Odmawiając wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Małopolskiego Sąd I instancji wskazał, że skarżąca spółka nie uprawdopodobniła zaistnienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a.")
Sąd I instancji podkreślił, że podstawą wydania decyzji jest ustawa z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94 ze zm., obecnie tekst jedn. z 2013 r., poz. 1594 - dalej jako "ustawa o transporcie kolejowym"). Specyfika uregulowań zawartych w przywołanej ustawie, której celem jest regulacja prawnych instrumentów zapewniających sprawny przebieg inwestycji kolejowej, wyraża się w uproszczeniu postępowania administracyjnego w sprawach związanych z nabyciem nieruchomości oraz dysponowania nimi przez inwestora w celu budowy linii kolejowej. W ocenie Sądu I instancji, kwestie związane ze stanem prawnym nieruchomości, jako skutki decyzji w przedmiocie lokalizacji linii kolejowej, nie mogą być traktowane jako przesłanka wstrzymania decyzji, gdyż podważałoby to istotę szczególnej regulacji zawartej w ustawie o transporcie kolejowym. Rozważając kwestie wstrzymania wykonania decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej należy uwzględnić interes społeczny i gospodarczy, które przemawiają za szybką i sprawną realizacją przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na budowie linii kolejowej.
W ocenie Sądu I instancji, powyższe okoliczności w porównaniu z możliwymi negatywnymi skutkami wykonania decyzji Wojewody Małopolskiego dla skarżącej spółki przemawiają za nieuwzględnieniem wniosku o wstrzymanie wykonania kwestionowanej decyzji. Realizacja przedmiotowej inwestycji zapewnia poprawę infrastruktury kolejowej oraz zwiększa bezpieczeństwo ruchu kolejowego.
Sąd I instancji miał ponadto na uwadze, że decyzja, której wstrzymania wykonania domaga się skarżąca spółka, ustala lokalizację inwestycji kolejowej, do której realizacji wymagane jest, zgodnie z art. 9ac ustawy o transporcie kolejowym, uzyskanie przez inwestora pozwolenia na budowę, co następuje w odrębnym postępowaniu administracyjnym. Skutków wywołanych rozstrzygnięciem lokalizacyjnym nie można zakwalifikować jako mogących grozić skarżącej spółce wyrządzeniem znacznej szkody. Nadanie decyzji lokalizacyjnej rygoru natychmiastowej wykonalności nie uprawnia inwestora do rozpoczęcia robót budowlanych.