Dnia 11 marca 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt II SA/Po 845/08, odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] lipca 2008r. Nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt II SA/Po 845/08, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] lipca 2008r. Nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podniósł, że skarżący nie wskazał żadnej okoliczności, która uzasadniałaby twierdzenie, że wykonanie decyzji i uiszczenie opłaty w niniejszej sprawie stanowi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowoduje trudne do odwrócenia skutki (art.61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: P.p.s.a.). Wnioskodawca nie opisał na czym mógłby polegać uszczerbek i nie przedstawił sytuacji majątkowej i finansowej swojej rodziny.
Skarżący w dniu [...] lipca 2005 r. sprzedał dwanaście spośród dziewiętnastu działek objętych decyzjami o ustalenie opłaty planistycznej w tym przedmiotową działkę nr [...], za [...] zł ([...]zł wraz podatkiem VAT). Zarówno z wniosku jak i z akt sprawy nie wynika, by skarżący nie dysponował już środkami uzyskanymi ze zbycia tych nieruchomości.
W zażaleniu na powyższe postanowienie L. N. zarzucił błędną wykładnię art. 61 § 3 P.p.s.a. polegająca na dowolności w ocenie jego wniosku oraz wzięcie za podstawę orzekania stanu faktycznego z 2005 r.
Okoliczności podniesione we wniosku świadczą o możliwości wywołania uszczerbku dla jego rodziny. Łączna wysokość jego zobowiązań nałożonych zaskarżonymi decyzjami wynosi [...] zł, a sprzedaż działek w 2005 r. nie ma wpływu na jego stan majątkowy w 2008 r. Ponadto jego zobowiązania podatkowe przekraczają kwotę [...] mln zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art.61 § 3 P.p.s.a.). Z konstrukcji w/w normy prawnej wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Powołany przepis ma charakter uznaniowy (sąd może) i stanowi wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z tego przepisu spoczywa na wnioskodawcy.
Wskazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków wymaga podania okoliczności, z którymi wiąże się szkoda lub trudne do odwrócenia skutki. Tymczasem wniosek strony nie zawiera argumentów, które mogłyby przemawiać za koniecznością wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Skarżący dopiero w zażaleniu podniósł, iż decyzjami podatkowymi nałożono na niego zobowiązania podatkowe w wysokości przekraczającej [...] mln zł. Przytoczenie okoliczności pozwalających sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie zaskarżonego aktu dopiero w zażaleniu na postanowienie sądu pierwszej instancji oddalające wniosek o udzielenie ochrony tymczasowej, nie uzasadnia uwzględnienia zażalenia, nawet w przypadku spełnienia tych przesłanek, jeżeli sądowi pierwszej instancji nie można zarzucić naruszenia prawa (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz pod. red. J. P. Tarno, Wyd. Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2006, s. 191).
Niezależnie od powyższego zaznaczyć należy, iż postanowienia w sprawie wstrzymania aktu lub czynności wydane na podstawie art.61 § 3 P.p.s.a. sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności, co oznacza, iż strona domagająca się zmiany lub uchylenia postanowienia winna wykazać taką zmianę okoliczności, która czyni zasadnym jej wniosek - art.61 § 4 P.p.s.a.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w związku z art.197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz.1270) orzekł, jak w sentencji postanowienia.