Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 2035/07 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Wojewody M. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi krajowej postanawia: postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Pismem datowanym na 26 września 2007 r., nadanym na poczcie w dniu 28 września 2007 r., M. G., wniósł skargę na decyzję Wojewody M. z dnia [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi krajowej. W skardze wnioskodawca wniósł m.in. o uznanie skargi za wniesioną w terminie, wskazując, iż zaskarżonej decyzji nie otrzymał, a zapoznał się z nią u brata, będącego również stroną postępowania administracyjnego, dopiero w dniu poprzedzającym sporządzenie skargi. Wnioskodawca wskazał również, iż w lipcu i sierpniu 2007 r. przebywał na urlopie wypoczynkowym i nie był obecny w stałym miejscu zamieszkania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 stycznia 2008 r. odmówił przywrócenia terminu do złożenia skargi. W ocenie Sądu wnioskodawca nie uprawdopodobnił, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi w niniejszej sprawie nastąpiło z przyczyn od niego niezawinionych. Sąd podkreślił, iż decyzja Wojewody M. z dnia [...] została wnioskodawcy doręczona w dniu [...] na adres [...] B.. Adres ten skarżący wskazał w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej, zawartym w piśmie z dnia [...]. Ze zwrotnego poświadczenia odbioru przesyłki zaskarżoną decyzją wynika wprawdzie, iż wnioskodawca nie odebrał przesyłki osobiście a za pośrednictwem E. G. (imię osoby odbierającej nie zostało wskazane), niemniej z uwagi na domniemanie, iż osoba ta była pełnoletnim domownikiem skarżącego, uznać należy, iż doręczenie to jest skuteczne wobec wnioskodawcy na podstawie art. 43 k.p.a. Podjęcie przesyłki adresowanej do strony postępowania przez dorosłego domownika i złożenie podpisu na zwrotnym potwierdzeniu odbioru oznacza podjęcie się przez niego oddania decyzji adresatowi (wyrok NSA z dnia 24 października 1997 r., sygn. akt I SA/Gd 360/97, publ. w LEX nr 44241). Termin na złożenie skargi wynosił zatem dni 30 od dnia doręczenia, tj. kończył się w dniu 16 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca nie wykazał, aby w okresie pomiędzy doręczeniem zaskarżonej decyzji na jego adres a dniem złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi zaszły jakiekolwiek zdarzenia o charakterze nadzwyczajnym, w następstwie których zaskarżona decyzja nie została mu przekazana, a którym przy dochowaniu należytej staranności nie mógł on przeciwdziałać. Nie stanowi okoliczności tego rodzaju długi wyjazd wakacyjny wnioskodawcy, albowiem na czas jego trwania winien on był zapewnić sobie skuteczny sposób co najmniej dowiadywania się o korespondencji urzędowej kierowanej na jego stały adres zamieszkania. O ile zatem przyjąć, iż wnioskodawca faktycznie zapoznał się z zaskarżoną decyzją dopiero w przeddzień złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, to brak sposobności do zapoznania się z nią wcześniej jest wynikiem zdarzeń, które obciążają skarżącego.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. G., wnosząc o jego zmianę i przywrócenia terminu do złożenia skargi. Skarżący podniósł, iż zaskarżonej decyzji nie otrzymał a z jej treścią zapoznał się dnia [...] u brata. Wskazał także, iż ani on ani żadnej z członków jego rodziny przesyłki nie otrzymał i odbioru pisma nie kwitował a na potwierdzeniu doręczenia nie wskazano kim jest osoba składająca podpis oraz że zobowiązuje się do przekazania przesyłki adresatowi.