Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.i K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2005 r., sygn. akt 7/IV SA 5023/03 o oddaleniu wniosku T. i K. P. z dnia 16 grudnia 2004 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata oraz zażalenia T. i K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2004 r., sygn. akt 7/IV SA 5023/03 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 listopada 2004 r., sygn. akt 7/IV SA 5023/03 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi T. i K. P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2003 r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a oddalić zażalenia
ygn. akt II OZ 243/05
U Z A S A D N I E N I E
T. i K. P. wystąpili o zwolnienie od kosztów postępowania na etapie wnoszenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Infrastruktury. Wniosek ich nie został uwzględniony i Naczelny Sąd Administracyjny po rozstrzygnięciu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zażalenie to oddalił postanowieniem z dnia 6 lipca 2004 r., sygn. akt OZ 203/04, z powodu nie wykazania przez skarżących, że nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Skarżący nie uiścili wpisu od skargi, do czego wezwani byli pismem Sądu z dnia 1 września 2004 r. i z tej przyczyny Wojewódzki Sad Administracyjny odrzucił skargę T. i K. P. postanowieniem z dnia 23 września 2004 r. Skarżący ponownie wnieśli wniosek o przyznanie prawa pomocy (wraz z osobiście sporządzoną skargą kasacyjną), który został odrzucony przez Sąd postanowieniem z dnia 2 listopada 2004 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wniosek o przyznanie prawa pomocy został już prawomocnie osądzony i dlatego podlega odrzuceniu. Jednocześnie postanowieniem z tej samej daty Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną wobec niezachowania wymogu przepisu art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270).W związku z kolejnym zażaleniem skarżących, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 listopada 2004 r. odrzucił zażalenie skarżących, powołując argumentację zawartą w postanowieniu z dnia 2 listopada 2004 r.
W zażaleniu na to postanowienie, wniesionym do Naczelnego Sądu Administracyjnego T. i K. P. powtarzają zgłaszane dotychczas żądania przyznania prawa pomocy twierdząc, że ich sytuacja
Sygn. akt II OZ 243/05 materialna pogorszyła się, lecz nie przytaczają na tą okoliczność żadnych uzasadnień.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesione zażalenia nie są zasadne. Nie mogą być uwzględnione, ponieważ nie ma podstaw do uznania, że w postanowieniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zachodzi naruszenie prawa w stopniu mającym istotne znaczenie dla sprawy. Jak trafnie wskazano w uzasadnieniu postanowienia Sądu z dnia 2 listopada 2004 r., rozstrzyganie zasadności przyznania skarżącym prawa pomocy zostało zakończone ostatecznym postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Skarżący wnosząc kolejne pisma z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, nie wykazali, a nawet nie uprawdopodobnili zaistnienia nowych, istotnych okoliczności, które mogłyby decydować o zmianie postanowienia Sądu w tej sprawie.
Zażalenie zaś na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie mogło być uwzględnione, bowiem nie odpowiadało wymogom art. 194 § 4 p.p.s.a. i jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu.
Z powyższych przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.