Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 737/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Z. B. na postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] sierpnia 2016 r., Nr [...] w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 grudnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił wniosek Z. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] sierpnia 2016 r. w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący nie wykazał zaistnienia przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a. Skarżący nie wskazał okoliczności świadczących o tym, że wykonanie zaskarżonego postanowienie w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym spowoduje szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Zarzuty dotyczące zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia, a także prawidłowości prowadzonego postępowania egzekucyjnego, w tym tytułu wykonawczego nie mogą przemawiać za uwzględnieniem wniosku. Rozstrzygniecie w przedmiocie wstrzymania wykonania postanowienia nie jest uzależnione od zasadności samej skargi. Ponadto przedmiotem wstrzymania wykonania mogą być tylko akty i czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Postanowienie w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym należy do aktów niepodlegających wykonaniu i niewymagających wykonania, ponieważ akt ten ma charakter odmowny i nie nakłada na podmiot żadnych nowych obowiązków.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 21 grudnia 2016 r. skarżący zarzucił naruszenie art. 61 § 3 P.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie wszystkich okoliczności sprawy. Skarżący podniósł, że treść tytułu wykonawczego jest niezgodna z prawem, ponieważ nie odpowiada wymogom stawianym przez art. 27 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Ponadto celem egzekucji jest doprowadzenie do rozbiórki obiektu budowlanego, a zatem prowadzenie egzekucji wiąże się z potencjalnym niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Z przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez sąd może nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, co oznacza, że skarżący we wniosku o wstrzymanie wykonania aktu obowiązany jest wskazać okoliczności, które w jego ocenie uzasadniają wniosek co do tego, że wykonanie aktu może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Sąd nie orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu z urzędu, a wobec tego nie może stwierdzić, czy wykonanie aktu zagraża powstaniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, jeżeli skarżący nie przytoczy w tym zakresie żadnych okoliczności. Skarżący zarówno we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, jak i w zażaleniu nie wskazał żadnych takich okoliczności, które świadczyłyby o tym, że wykonanie zaskarżonego postanowienia może powodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zarzuty skarżącego sprowadzają się do kwestionowania prawidłowości tytułu wykonawczego oraz postanowienia Wojewody Dolnośląskiego z dnia 19 sierpnia 2016 r. w przedmiocie oddalenia zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. Argumenty te dotyczą istoty sprawy i nie mogą być brane pod uwagę w toku rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., ponieważ celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest ukształtowanie stosunków do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom spowodowanym wykonaniem nieprawomocnego aktu, a nie ocena legalności tego aktu. Nie jest także wystarczające powołanie się przez skarżącego na to, że prowadzone postępowanie egzekucyjne zmierza do doprowadzenie do rozbiórki obiektu budowlanego.
Nie można natomiast podzielić stanowiska Sądu pierwszej instancji, że przedmiotem wstrzymania nie mogą być akty odmowne, ponieważ nie podlegają one wykonaniu. Wstrzymanie wykonania takiego aktu polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które akt taki wywołuje. Należy zatem uznać, iż samo to, że dany akt jest rozstrzygnięciem odmownym nie przesądza o konieczności odmowy przyznania stronie postępowania sądowego ochrony tymczasowej. O możliwości przyznania ochrony na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a nie decyduje zatem rodzaj aktu będącego przedmiotem skargi, ale to, czy w postępowaniu sądowoadministracyjnym prowadzonym w granicach sprawy zakończonej ostatecznym rozstrzygnięciem administracyjnym, w wyniku wstrzymania wykonania tego aktu, nastąpi ochrona interesu strony, dysponującej przyznanymi jej przez konkretną normę prawną uprawnieniami. Niemniej jednak wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia słusznie został oddalony, z uwagi na to, że skarżący nie wskazał takich okoliczności, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., oddalił zażalenie.