II OZ 262/15 POSTANOWIENIE Dnia 15 kwietnia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kamiński po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 lutego 2015 r. sygn. akt II SAB/Ol 56/12 odrzucające skargę kasacyjną A. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 1 grudnia 2014 r. sygn. akt II SAB/Ol 56/12 oraz oddalające wnioski A. Z. z dnia 11 grudnia 2013 r. i 10 lutego 2014 r. o częściowego zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z wniosku A. Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bartoszycach w przedmiocie dobudowy wiatrołapu do budynku mieszkalnego postanawia: 1. odrzucić zażalenie w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej A. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 1 grudnia 2014 r. sygn. akt II SAB/Ol 56/12 2. oddalić zażalenie w zakresie oddalenia wniosków A. Z. o przyznanie prawo pomocy.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 16 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę kasacyjną A. Z. od postanowienia tego Sądu z dnia 1 grudnia 2014 r. o odrzuceniu skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bartoszycach (pkt 1 postanowienia) oraz oddalił wnioski skarżącego o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych (pkt 2 postanowienia).
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, postanowieniem z dnia 14 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w części obejmującej zwolnienie skarżącego od kosztów sądowych. Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie zostało oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 26 marca 2013 r. sygn. akt II OZ 124/13.
Postanowieniem z dnia 18 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w powyższym zakresie, zaś Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt II OZ 951/13 NSA oddalił zażalenie na to postanowienie.
Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę A. Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bartoszycach wobec bezskutecznego upływu siedmiodniowego terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Odpis tego postanowienia z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu w dniu 22 grudnia 2014 r.
W dniu 29 grudnia 2014 r. skarżący złożył osobiście własnoręcznie sporządzoną i podpisaną skargę kasacyjną (zatytułowaną zażalenie) na powyższe postanowienie, domagając się stwierdzenia jego nieważności.
Odrzucając powyższą skargę kasacyjną, Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał na art. 178 w związku z art. 175 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U z 2012 r., poz. 270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.), a następnie w oparciu o ugruntowane w tym zakresie orzecznictwo uznał złożoną kasację, nie sporządzoną przez adwokata lub radcę prawnego, lecz osobiście przez skarżącego, za niedopuszczalną.
Nadto zdaniem Sądu pierwszej instancji nie zasługiwały na uwzględnienie wnioski skarżącego o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych poprzez zwolnienie od wpisu od skargi, datowane 11 grudnia 2013 r. i 10 lutego 2014 r. Jak zauważył Sąd, są to kolejne wnioski w sprawie, w których skarżący podaje takie same argumenty jak poprzednio, nie wyjaśniając w dalszym ciągu skąd ma środki na utrzymanie, mimo dwukrotnej prawomocnej odmowy przyznania mu prawa pomocy z powodu uniemożliwienia dokonanie oceny, jak w rzeczywistości kształtuje się jego sytuacja majątkowa. Podnosząc, że jest osobą ubogą, która nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani dochodów, skarżący faktycznie nie ujawnił źródła utrzymania siebie i źródła finansowania ponoszonych wydatków, w tym związanych z posiadaniem wykazanych nieruchomości.
Wskazując na treść art. 165 p.p.s.a., Sąd pierwszej instancji podkreślił, że w postępowaniu wywołanym kolejnym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy sąd nie zajmuje się już ponowną oceną tych samych okoliczności i argumentów, co przy rozpatrywaniu pierwszego wniosku. Jego zadanie sprowadza się do porównania sytuacji zakreślonej w dwóch wnioskach, następnie oceny, czy nastąpiła istotna zmiana okoliczności, a w przypadku pozytywnej odpowiedzi na to pytanie do zdecydowania, czy zmiana ta uzasadnia zmianę prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. W okolicznościach niniejszej sprawy, skarżący, wnosząc po raz kolejny o przyznanie prawa pomocy nie wykazał okoliczności, które uzasadniałaby zmianę postanowienia Sądu z dnia 18 września 2013 r., zaś treść złożonych oświadczeń nie daje podstaw do pozytywnego rozpoznania żądania skarżącego co do częściowego zwolnienia od kosztów, tj. od wpisu od skargi. Wnioskodawca w dalszym ciągu faktycznie nie ujawnił źródła utrzymania siebie i źródła finansowania ponoszonych wydatków, w tym związanych z posiadaniem wykazanych nieruchomości. Wbrew uprzedniemu wezwaniu, pomimo wielokrotnego wyjaśniania wnioskodawcy potrzeby oszacowania potencjału posiadanych nieruchomości poprzez ustalenie ich położenia i wartości, skarżący w dalszym ciągu pomija te okoliczności, przedstawiając tylko te dane, które uznał za stosowne. Skarżący nie uzupełnił swoich wyjaśnień pomimo wielokrotnego zwrócenia uwagi przez Sąd I jak i II instancji na potrzebę pełnego i rzetelnego zobrazowania sytuacji majątkowej, dochodowej i rodzinnej, co uniemożliwiało Sądowi dokonanie obiektywnej i wszechstronnej analizy zasadności kolejnego wniosku. Jak już wielokrotnie wyjaśniano stronie, wnioskodawca, chcąc skorzystać z prawa pomocy, powinien liczyć się z koniecznością udzielania wszelkich wyjaśnień odnoszących się do jego sytuacji materialnej oraz członków jego rodziny. Argumentacja strony sprowadza się zaś po raz kolejny jedynie do polemiki ze stanowiskiem Sądu co do oceny możliwości poniesienia przez skarżącego kosztów niniejszego postępowania, a także do bezpodstawnego kwestionowania stanowiska sądów o konieczności ujawnienia wszelkich danych obrazujących sytuację rodzinną, majątkową oraz finansową wnioskodawcy. Z tych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., Sąd postanowił, jak w pkt 2 sentencji.