Zażalenie na postanowienie WSA w Łodzi w sprawie ze skargi Z.W. i Rady Gminy D. na zarządzenie zastępcze Wojewody Łódzkiego oku, znak [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Gminy D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 stycznia 2013 roku, sygn. akt III SA/Łd 855/11 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z.W. i Rady Gminy D. na zarządzenie zastępcze Wojewody Łódzkiego z dnia [...] czerwca 2011 roku, znak [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6262 Radni
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił przyznania Radzie Gminy D. prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi Z.W. i Rady Gminy D. na zarządzenie zastępcze Wojewody Łódzkiego z dnia [...] czerwca 2011 r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego. W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca wskazała, iż Gmina "wypracowała" w roku 2011 zysk w wysokości 1 484 844,85 zł, zaplanowane na 2012 r. rezerwy ogólne i celowe Gminy wynosiły łącznie ponad 130 000 zł, a obecnie (w dacie przekazywania informacji o stanie finansów Gminy) wynoszą ok. 64 000 zł. Ponadto Gmina posiada środki trwałe o wartości 22 014 268,98 zł. Sąd podkreślił, że podmiot występujący na drogę postępowania sądowego winien mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania, a wnosząc o zwolnienie z tego obowiązku musi uprawdopodobnić, w sposób bardzo rzetelny, okoliczności przemawiające za jego uwzględnieniem. Zatem w procedurze planowania swoich wydatków Gmina winna uwzględnić ewentualność uczestnictwa w procesach sądowych. Oznacza to, że w swoim budżecie winna zabezpieczyć odpowiednie środki na pokrycie tych kosztów lub zagwarantować możliwość dokonywania przesunięć tych środków z pozycji zarezerwowanych stricte dla Gminy na "inne podmioty", np. organy stanowiące. Sąd zaznaczył, że rezerwa ogólna, na etapie wykonania budżetu, może być przeznaczona na realizację jakichkolwiek celów budżetowych, to jest na wydatki związane z realizacją zadań publicznych, należących do kompetencji jednostki samorządu terytorialnego. Skoro zatem Gmina takie rezerwy posiada, to ma finansową możliwość pokrycia kosztów postępowania sądowego.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Rada Gminy D. domagając się jego uchylenia. Skarżąca wskazała, że nie posiada żadnych środków na prowadzenie postępowania sądowego i ustanowienie pełnomocnika, gdyż Gmina nie zaplanowała rezerwy na pokrycie tego typu wydatków. Stwierdziła także, że rada gminy nie dysponuje własnymi środkami, ani własną obsługą organizacyjną i prawną, gdyż to wójt kieruje urzędem gminy oraz odpowiada za gospodarkę finansowa gminy i decyduje o ewentualnym obciążeniu rachunku gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Odstępstwo od tej generalnej zasady stanowi art. 246 § 2 pkt 2 zgodnie z którym osobie prawnej , a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, może być przyznane na jej wniosek prawo pomocy w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Wskazać należy, że instytucja prawa pomocy przeznaczona jest wyłącznie dla podmiotów, które w żaden sposób nie są w stanie partycypować w kosztach postępowania sądowoadministracyjnego. Jest to bowiem forma dofinansowania z budżetu państwa i stosowana powinna być wyłącznie w sytuacji, gdy zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. Zasadą zaś, stosowanie do art. 199 p.p.s.a., jest obowiązek ponoszenia kosztów sądowych przez wnoszącego sprawę. Zatem podejmując decyzję o wszczęciu postępowania sądowego strona powinna rozważyć czy jest w stanie ponieść koszty takiego postępowania.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6262 Radni
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda