Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Siegień po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt II SAB/Wr 22/14 o odrzuceniu zażalenia D. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2014 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 września 2014 r. odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi D. W. i M. W. na bezczynność Burmistrza Gminy T. w przedmiocie sprawdzenia szczelności szamba postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i odrzucić zażalenie D. W. z dnia 9 października 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Wr 22/14 po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. W. i M. W. na bezczynność Burmistrza Gminy T. w przedmiocie sprawdzenia szczelności szamba stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania decyzji oraz zasądził od organu na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia 2 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną D. i M. W. od ww. wyroku Sądu z uwagi na sporządzenie jej osobiście przez skarżących zamiast przez profesjonalny podmiot wymieniony w art. 175 § 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm. - zwanej dalej jako "P.p.s.a.").
Pismem z dnia 7 października 2014 r. (data wpływu do Sądu) sporządzonym i podpisanym osobiście przez skarżących złożyli oni zażalenie m.in. na ww. postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 3 grudnia 2014 r. odrzucił zażalenie D. i M. W. od postanowienia Sądu z dnia 2 września 2014 r. odrzucającego skargę kasacyjną z uwagi na sporządzenie go osobiście przez skarżących, a zatem z naruszeniem art. 194 § 4 P.p.s.a. (k.175-176 akt sądowych).
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli D. i M. W. (k. 202-204 akt sądowych).
Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2015 r., sygn. akt II SAB/Wr 22/14, wezwał D. W. i M. W. do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2014 r., w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia (k. 209 akt sądowych).
Zażalenie na powyższe zarządzenie wnieśli D. W. i M. W. (k. 224 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OZ 226/15 oddalił zażalenie skarżących na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z dnia 30 stycznia 2015 r. uznając je za prawidłowe (k. 228-229 akt sądowych).
Wezwaniami z dnia 30 kwietnia 2015 r. skarżący wezwani zostali do wykonania prawomocnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 30 stycznia 2015 r., tj. do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2014 r., w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia (k. 237-238 akt sądowych).
Pismem z dnia 2 czerwca 2015 r. skarżący wystąpili po raz kolejny o zwolnienie ich z opłat sądowych (k. 250-251 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zarządzeniem z dnia 14 grudnia 2015 r. pozostawił wniosek D. W. i M. W. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania (k. 280-281 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu zażalenia skarżących na zarządzenie Sądu z dnia 14 grudnia 2015 r., postanowieniem z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. akt II OZ 128/16 uchylił zaskarżone zarządzenie w zakresie pozostawienia wniosku D. W. o prawo pomocy bez rozpoznania i przekazał sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, a w pozostałym zakresie oddalił zażalenie (k. 292-294 akt sądowych).