Zażalenie na postanowienie WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we Wrocławiu , [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty strukturalnej
Sentencja

II OZ 299 / 06 POSTANOWIENIE Dnia 23 marca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Wr 589/05 o odmowie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi L. L. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2005 r., [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty strukturalnej postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

II OZ 299 / 06

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił L. L. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2005 r. w przedmiocie odmowy przyznania renty strukturalnej.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd wskazał, że wezwanie do uiszczenia wpisu, ustalonego w kwocie 200 zł, należało uznać za skutecznie doręczone po dwukrotnym awizowaniu w dniu 20 i 27 października 2005 r. W ocenie Sądu nie można było przyjąć, iż uchybienie terminowi nastąpiło bez winy skarżącego, jeżeli przyczyna niedochowania terminu wynikała z zawinienia skarżącego, który wyjeżdżając w październiku 2005 r. do Francji mógł ustanowić pełnomocnika do doręczeń korespondencji sądowej w kraju.

W zażaleniu na to postanowienie skarżący podniósł, że nie można przyjąć, ażeby doszło do skutecznego doręczenia pisma poprzez pozostawienie pisma w urzędzie pocztowym. Takie doręczenie nie mogło w ocenie skarżącego mieć miejsca, gdyż nie przebywał on pod wskazanym w skardze adresem z powodu wyjazdu do Francji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uchybiony termin należy przywrócić jeżeli zostaną łącznie spełnione następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dokonana czynność, której termin został uchybiony, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w niedokonaniu czynności w wyznaczonym terminie.

Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku, gdy strona w sposób przekonywujący przytoczy okoliczności, które uprawdopodabniają brak winy w uchybieniu terminu.

W ocenie Sądu skarżący nie uprawdopodobnił, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Trafnie zauważył Sąd I instancji, że obowiązkiem skarżącego było poinformowanie sądu o każdej zmianie swojego zamieszkania, a także wskazanie adresu do doręczeń (art. 70 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w przypadku długotrwałej nieobecności pod wskazanym Sądowi adresem.

Wbrew zarzutom przedstawionym w zażaleniu stwierdzić trzeba, iż trafnie Sąd przyjął, że nastąpiło skuteczne doręczenie przesyłki skarżącemu, bowiem z wezwania do uiszczenia opłaty wynika, że o tej przesyłce sądowej, pozostawiono awizo w dniu 20 października 2005r., oraz powtórne awizo w dniu 27 października 2005 r., a przesyłki tej mimo powtórnego awizowania nie podjęto w urzędzie pocztowym i została zwrócona do Sądu dopiero dnia 7 listopada 2005 r. Jeżeli przyjmie się, że przesyłka była dwukrotnie awizowana przez urząd pocztowy, to zarzuty podnoszone w zażaleniu, a odnoszące się do nieprawidłowego doręczenia stają się całkowicie bezzasadne, bowiem doręczenia dokonano zgodnie z dyspozycją art. 65 § 2 i art. 70 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stwierdzić trzeba, że ponowne (powtórne) wysłanie i awizowanie przesyłki zawierającej wezwanie Sądu stanowiło wystarczające spełnienie wymagań dotyczących doręczania pism sądowych przez pocztę, zapewniając realizację konstytucyjnej zasady prawa do sądu. Przewidziany przepisami termin, w którym przesyłka może zostać odebrana we właściwej placówce pocztowej, uwzględnia nagłe, nieprzewidziane sytuacje, w których strona nie mająca sposobności wcześniejszego poinformowania Sądu, musiała opuścić miejsce, podane jako adres do doręczeń. Charakteru nagłego zdarzenia nie ma natomiast ponad miesięczny pobyt skarżącego za granicą, gdzie wyjechał w celu podjęcia pracy. Należy zatem przyjąć, że strona zaniedbała własne sprawy, skoro skarżący mógł poinformować Sąd o planowanym wyjeździe. Tymczasem skarżący kierując skargę do Sądu wskazał adres, na który była kierowana do niego następnie korespondencja. W tej sytuacji nie można stwierdzić, że uchybienie terminu do uiszczenia wpisu było przez stronę niezawinione.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1