Dnia 17 kwietnia 2009 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2009 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. J., B. J. i J. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 września 2008 roku, sygn. akt II SA/Kr 317/05 odrzucające zażalenie C. J., B. J. i J. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2006 roku, sygn. akt II SA/Kr 317/05 w sprawie ze skargi J. J. na uchwałę Rady Miasta Oświęcim z dnia [...] października 2004 roku nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Prezydenta Miasta Oświęcim p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - w sprawie ze skargi J. J. na uchwałę Rady Miasta Oświęcim sygn. akt II SA/Kr 317/05 - zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2006 roku wezwał C. J., B. J. oraz J. J. do uzupełnia braków formalnych złożonego przez nich w dniu 2 grudnia 2006 roku zażalenia, w terminie 7 dni pod rygorem jego odrzucenia. W zarządzeniu tym zobowiązał wyżej wymienione osoby do sprecyzowanie, na które z postanowień Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wydanych w dniu 24 listopada 2006 roku, wnoszą zażalenie. Sąd wyjaśnił, że w dniu 24 listopada 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wydał dwa postanowienia, w tym jedno odrzucające zażalenie skarżących na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2006 roku oraz drugie odrzucające skargę kasacyjną skarżących na postanowienie tegoż Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 2006 roku.
W odpowiedzi na zarządzenie z dnia 25 czerwca 2006 roku skarżący w piśmie z dnia 17 lipca 2008 roku stwierdzili, że "zażalenia i skargi kasacyjne zostały wniesione na odpowiednie postanowienia".
Po zapoznaniu się z treścią wyżej wymienionego pisma Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 29 września 2008 roku odrzucił zażalenie skarżących z dnia 2 grudnia 2006 roku, uznając iż skarżący nie wykonali zawartych w nim poleceń. Nieudzielenie przez skarżących wyczerpujących odpowiedzi na zawarte w zarządzeniu pytania Sądu utrudnia, zdaniem Sądu, identyfikację przedmiotu zaskarżenia.
Na powyższe postanowienie C. J., B. J. i J. J. wnieśli zażalenie, domagając się jego uchylenia. W zażaleniu zarzucili, że postanowienie Sądu I instancji z dnia 29 września 2008 roku zostało wydane "niezgodnie z obowiązującym prawem krajowym i wspólnotowym oraz z rażącym naruszeniem prawa człowieka".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd odrzuci zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W przedmiotowej sprawie strona wniosła zażalenie na postanowienie Sądu I instancji z dnia 24 listopada 2006 roku. Ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w tej samej sprawie - sygn. akt II SA/Kr 317/05, tego samego dnia, tj. 24 listopada 2006 roku, wydał dwa postanowienia, skarżący zarządzeniem dnia 25 czerwca 2008 roku zostali wezwani do sprecyzowania, na które z tych postanowień wnoszą zażalenie. Podzielić należy stanowisko Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie, że zawarte w zarządzeniu zalecenia nie zostały przez skarżonych wykonane. Świadczy o tym dobitnie treść pisma skarżących z dnia 17 lipca 2008 roku. Skoro więc skarżący nie uzupełnili braków formalnych, do czego zostali wezwani wskazanym wyżej zarządzeniem dnia 25 czerwca 2008 roku, należało zgodnie z art. 178 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniesione przez nich zażalenie odrzucić.
W tej sytuacji brak jest podstaw do uchylenia wydanego przez Sad I instancji - zgodnie z art. 178 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - postanowienia.
Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.