Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 lutego 2016 r., sygn. akt IV SO/Po 8/15 odrzucające wniosek A. W. o wymierzenie Burmistrzowi Gminy K. grzywny za nieprzekazanie skargi w terminie postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 16 lutego 2016 r., sygn. akt IV SO/Po 8/15 odrzucił wniosek A. W. o wymierzenie Burmistrzowi Gminy K. grzywny za nieprzekazanie skargi w terminie.
Sąd stwierdził, że wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę może być rozpoznany jedynie wówczas, gdy skarga dotyczy spraw, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., dalej p.p.s.a.), to jest spraw należących do właściwości sądu administracyjnego. W przypadku gdy skarga do sądu administracyjnego jest niedopuszczalna, to również niedopuszczalny jest wniosek o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. (zob. postanowienie NSA z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OZ 325/14, baza orzeczeń NSA).
Sąd wskazał, że wniosek o wymierzenie organowi grzywny dotyczy nieprzekazania skargi na bezczynność Burmistrza Gminy K., która to skarga została zarejestrowana pod sygnaturą akt IV SAB/Po 105/15. Sąd wskazał, że z urzędu jest mu wiadome, iż postanowieniem z dnia 15 września 2015 r., sygn. akt IV SAB/Po 105/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił, jako nienależącą do właściwości sądów administracyjnych, skargę A. W. na bezczynność Burmistrza Gminy K. Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2016 r., sygn. akt II OSK 3002/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną od powyższego postanowienia.
Z powyższych względów wniosek skarżącego o wymierzenie organowi grzywny Sąd uznał za niedopuszczalny i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a., odrzucił wniosek.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie, wnosząc o jego zmianę poprzez uwzględnienie wniosku skarżącego i wymierzenie organowi grzywny za uchybienie obowiązkom wynikającym z art. 54 § 2 p.p.s.a., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oraz zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucił:
1. naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a., poprzez błędne i nieuzasadnione przyjęcie, że niedopuszczalność skargi przesądza o niedopuszczalności rozpatrzenia wniosku w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny pomimo spełnienia ustawowych przesłanek do nałożenia grzywny, wynikających z tego przepisu;
2. naruszenie art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez oparcie rozstrzygnięcia o lakoniczne przytoczenie poglądu doktryny i orzecznictwa, bez jakichkolwiek wyjaśnień i interpretacji przepisów przemawiających za przyjęciem tego stanowiska, a w konsekwencji:
3. naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64 § 3 poprzez jego nieuzasadnione zastosowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zarzuty zażalenia sprowadzają się do zakwestionowania stanowiska Sądu I instancji, że stwierdzenie niedopuszczalności skargi przesądza o niedopuszczalności wniosku o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a.