Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 5 listopada 2019 r. sygn. akt II SAB/Wr 22/19 o odrzuceniu skargi K.W. na bezczynność i przewlekłość Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta Wrocławia w sprawie ustalenia wszystkich wad i usterek konstrukcyjnych dachu budynku i braku ocieplenia stropodachu nad lokalem postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 5 listopada 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę K.W. (dalej: skarżąca) na bezczynność i przewlekłość Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta Wrocławia w sprawie ustalenia wszystkich wad i usterek konstrukcyjnych dachu budynku i nieocieplenia stropodachu nad lokalem (pkt I postanowienia). Ponadto w pkt II postanowienia Sąd przyznał pełnomocnikowi skarżącej zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżąca wniosła skargę na "bezczynność i przewlekłe prowadzenie sprawy przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu", przez brak wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie "ustalenia wszystkich wad i usterek konstrukcyjnych przez 15 lat, zniszczenia dachu budynku, ocieplenia stropodachu nad lokalem nr [...] przy ul. [...] we Wrocławiu".
Odrzucając skargę Sąd I instancji podkreślił, że jest to trzecia skarga skarżącej w tym samym przedmiocie. Skarga ta jest tożsama przedmiotowo i podmiotowo ze skargami w sprawach II SAB/Wr 55/18 oraz II SAB/Wr 68/18. Wyrokiem z 27 marca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę w sprawie o sygn. akt II SAB/Wr 55/18. Wyrok ten nie jest prawomocny. W sprawie o sygn. akt II SAB/Wr 68/18 postanowieniem z 12 kwietnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę skarżącej na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej: p.p.s.a.). Na skutek zażalenia skarżącej, Naczelny Sad Administracyjny postanowieniem z 13 czerwca 2019 r. sygn. akt II OZ 537/19 oddalił zażalenie. W ocenie Sądu I instancji, wszystkie trzy skargi, pomimo różnic redakcyjnych, dotyczą tego samego przedmiotu. W związku z tym Sąd I instancji odrzucił skargę.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca reprezentowana przez fachowego pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zaskarżając postanowienie w zakresie odrzucenia skargi (pkt I). Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a. i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Ponadto działający w imieniu skarżącej pełnomocnik z urzędu wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Oznacza to, że jeżeli ta sama sprawa jest w toku bądź została przez sąd prawomocnie rozpoznana, to w sytuacji wniesienia skargi na to samo działanie, akt, bezczynność lub przewlekłość organu, skarga podlega odrzuceniu (res iudicata). Warunkiem zastosowania art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a. jest tożsamość wcześniej wszczętej sprawy sądowoadministracyjnej ze sprawą, w której wniesiono skargę podlegającą odrzuceniu (por. M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda, [w:] R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wyd. C.H. Beck 2015, s. 362).