Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA A. Gliniecki (spr.), Sędziowie NSA, Protokolant, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2005 r., sygn. akt II SA/Wr 575/04 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2004 r., sygn. akt II SA/Wr 575/04 o odrzuceniu wniosku H. S. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 6 maja 1994 r., sygn. akt SA/Wr 159/94 o oddaleniu skargi w przedmiocie nadania na własność nieruchomości rolnej położonej w Prochowicach p o s t a n a w i a odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2004 r., sygn. akt II SA/Wr 575/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił wniosek H. S. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sadu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 6 maja 1994 r., sygn. akt SA/Wr 159/94. Powyższe postanowienie zostało doręczone skarżącemu wraz z pouczeniem o służącym mu prawie wniesienia skargi kasacyjnej w dniu 23 grudnia 2004 r. Pismem z dnia 9 stycznia 2005 r. H. S. wniósł skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 7 lutego 2005 r., sygn. akt II SA/Wr 575/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną H. S., która została sporządzona osobiście przez skarżącego. Odpis postanowienia z pouczeniem o możliwości, terminie i wymogach dotyczących wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego doręczono skarżącemu w dniu 17 lutego 2005 r.
Pismem z dnia 21 lutego 2005 r., nadanym w Urzędzie Pocztowym w dniu 22 lutego 2005 r. H. S. wniósł "skargę", w której podniósł, że ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), powołana dalej jako p.p.s.a., wskazuje, że wniesienie skargi kasacyjnej przez adwokata nie jest niezbędne do jej rozpatrzenia, ponieważ sformułowanie "powinien" sporządzić nie oznacza, że skarżący nie może samodzielnie występować przed sądem i składać skargi.
Sąd, pismem z dnia 10 marca 2005 r., wezwał skarżącego do określenia, czy wniesione pismo zatytułowane "skarga" jest zażaleniem na postanowienie z dnia 7 lutego 2005 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Jednocześnie powtórnie pouczono skarżącego, że zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej powinno zostać sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego,
Sygn. akt II OZ 366/05 stosownie do art. 194 § 4 p.p.s.a. Pismo powyższe doręczono skarżącemu w dniu 15 marca 2005 r.
W dniu 21 marca 2005 r. (data stempla pocztowego) skarżący wniósł pismo zatytułowane "zażalenie", w którym stwierdza, że "napisanie czy to jest skarga czy zażalenie to nie ma znaczenia, liczy się treść pisma".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu. Skarga kasacyjna oraz zażalenie na postanowienie o jej odrzuceniu są pismami, które obejmuje szczególny rygor formalny. Jednym z podstawowych wymogów dotyczących tych pism jest obowiązek ich sporządzenia przez profesjonalnego pełnomocnika (zwrot "powinno być" oznacza w języku prawniczym powinność, czyli obowiązek). Niezachowanie wymogu sporządzenia tych pism przez adwokata lub radcę prawnego (bądź podmioty wymienione w art. 175 § 2 p.p.s.a.), powoduje ich odrzucenie jako niedopuszczalnych.
Skarżący, pomimo prawidłowego pouczenia, zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej sporządził osobiście. Wobec niespełnienia wymogu przymusu adwokacko-radcowskiego, zażalenie skarżącego podlega odrzuceniu, na podstawie art. 178 w związku z art. 197 p.p.s.a. Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.