Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń M. B., E. Ż., i innych na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 2336/06 w zakresie wezwania do uiszczenia wpisu w sprawie ze skarg S. R., R. R., i innych na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi ekspresowej postanawia: oddalić zażalenia.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2007 r. wezwano skarżących S. R., R. R., i innych do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] w wysokości 500 zł, stosownie do § 2 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). W wezwaniu pouczono skarżących, że w przypadku małżeństw uiszczenie wpisu przez jednego z małżonków zwalnia drugiego z tego obowiązku.
W zażaleniach na to zarządzenie skarżący M. B., E. Ż., i inni podnieśli, że złożyli jedno pismo procesowe w tej sprawie, zatem Sąd powinien był ich wezwać do jednego wpisu, stosownie do przepisu art. 214 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Ponadto błędnie została ustalona wysokość wpisu, ponieważ wpis powinien wynosić 200 zł. Skarżący podnieśli, iż "w identycznej sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 1028/05 Sąd wezwał do wpisu 200 zł". Ponadto nie pouczono skarżących o możliwości wystąpienia z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że zarządzeniem z dnia 18 stycznia 2007 r. prawidłowo wezwano skarżących do uiszczenia odrębnych wpisów od skarg na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] o ustaleniu lokalizacji odcinka krajowej drogi ekspresowej [...] B.- Ż. - Z. W rozpoznawanej sprawie uprawnienie i obowiązki skarżących związane z przedmiotem zaskarżenia nie są wspólne. Nie zmienia tego okoliczność, iż skargi zostały wniesione w jednym piśmie oraz że cel, który skarżący chcą osiągnąć zaskarżając decyzję jest dla nich wspólny. Skoro bowiem skargi na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] składają właściciele różnych nieruchomości, to należy uznać, że każdy z nich reprezentuje swój własny interes prawny, chroniony konkretnym przepisem prawa materialnego. Wspólne uprawnienia i obowiązki, w rozumieniu art. 214 § 2 zdanie pierwsze Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, byłyby wówczas, gdyby wynikały ze wspólnego dla nich tytułu prawnego do określonej nieruchomości. Z tych względów należy dojść do wniosku, że skargi, mimo wniesienia ich w jednym piśmie podlegają odrębnemu wpisowi, w pełnej wysokości, który to obowiązek dotyczy każdego ze skarżących stosownie do przepisu art. 214 § 2 zdanie 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że w przypadku małżonków będących właścicielami jednej nieruchomości uiszczenie wpisu przez jednego z małżonków, zwalnia drugiego od tego obowiązku.
Odnosząc się do zarzutu skarżących, iż powinni oni zostać wezwani do wpisu w wysokości 200 zł, należy stwierdzić, że wysokość wpisu w tej sprawie została prawidłowo ustalona. Wezwanie skarżących do uiszczenia wpisu w wysokości 500 zł należnego od wniesionych przez nich skarg było zasadne, z uwagi na treści § 2 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), który stanowi, że w sprawach skarg z zakresu zagospodarowania przestrzennego, nieobjętych wpisem stosunkowym, wpis stały wynosi 500 zł. W rozpoznawanej sprawie skarżący wnieśli skargi na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] ustalającą lokalizację drogi dla inwestycji polegającej na budowie drogi ekspresowej. Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi składa się z kilku części, z jednej strony ustala lokalizację przedmiotowej drogi, co jest rozstrzygnięciem z zakresu zagospodarowania przestrzennego, z drugiej zatwierdza projekt podziału nieruchomości objętych tą inwestycją, a ponadto rozstrzyga, o tym, że nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi drogi stają się z mocy prawa w odniesieniu do dróg krajowych własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna. Zatem decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi jest przede wszystkim decyzją z zakresu zagospodarowania przestrzennego i to wyznacza przedmiot sprawy, ponieważ pozostałe rozstrzygnięcia zawarte i wynikające z takiej decyzji są jedynie konsekwencją określenia przeznaczenia nieruchomości pod drogę. Skoro więc skargi zostały wniesione w sprawie, której przedmiotem jest rozstrzygnięcie w zakresie zagospodarowania przestrzennego, to w zarządzeniu prawidłowo określono wysokość opłaty sądowej, do której uiszczenia zobowiązani byli skarżący. Natomiast okoliczność, że w innej sprawie, której przedmiot zaskarżenia również dotyczył ustalenia lokalizacji drogi, Sąd ustalił wysokość wpisu w kwocie 200 zł, nie może wpływać na prawidłowość ustalenia wpisu w tej sprawie.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i 198 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.