Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 573/08 o odrzuceniu zażalenia J. C. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 grudnia 2009 r. o pozostawieniu bez rozpoznania pisma w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi.
Postanowieniem z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 573/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), odrzucił zażalenie J. C. na zarządzenie tego Sądu z dnia 18 grudnia 2009 r. o pozostawieniu bez rozpoznania pisma z dnia 26 października 2009 r. w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2009 r. z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych oraz niewyjaśnienie charakteru pisma skarżącego z dnia 26 października 2009 r., pismo to pozostawiono bez rozpoznania. Odpis zarządzenia skarżący otrzymał w dniu 31 grudnia 2009r.
W dniu 8 stycznia 2010 r. skarżący złożył pismo procesowe, którego załącznikiem było zaświadczenie o pobycie w Szpitalu Powiatowym w R. w dniach od [...] do [...] grudnia 2009 r. oraz karta informacyjna z przebiegu leczenia szpitalnego z okresu od [...] października do [...] listopada 2009 r. Z uwagi na wątpliwości co do charakteru tego pisma Sąd zwrócił się do pełnomocnika skarżącego o wyjaśnienie, czy pismo z dnia 8 stycznia 2010 r. stanowi zażalenie na zarządzenie z dnia 18 grudnia 2009 r., w przypadku odpowiedzi twierdzącej Sąd zobowiązał pełnomocnika skarżącego do złożenia w terminie 7 dni odpisu zażalenia, pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Udzielając odpowiedzi na wezwanie Sądu pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, że pismo z dnia 8 stycznia 2010 r. należy potraktować jako zażalenie na zarządzenie z dnia 18 grudnia 2009 r. oraz wniósł o przywrócenie terminu do jego złożenia, załączając kserokopię zażalenia z dnia 8 stycznia 2010 r. i załączonych do niego dokumentów.
Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, że wniesione w dniu 8 stycznia 2010 r. przez J. C. zażalenie na zarządzenie z dnia 18 grudnia 2009 r. nastąpiło z uchybieniem ustawowego terminu, który rozpoczynając bieg od dnia 1 stycznia 2010 r. upłynął w dniu 7 stycznia 2010 r. Ponadto Sąd podkreślił, że pomimo wezwania do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, pełnomocnik skarżącego zamiast odpisu zażalenia z dnia 8 stycznia 2010 r. nadesłał jedynie jego kserokopię, czego nie można uznać za uzupełnienie braków zażalenia. Z powyższych przyczyn Sąd odrzucił zażalenie J. C.
W zażaleniu na powyższe postanowienie J. C., reprezentowany przez adwokata, zarzucił naruszenie art. 47 § 1 i art. 49 p.p.s.a. w zw. z art. 178 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że strona skarżąca nie uzupełniła braków formalnych pisma poprzez złożenie odpisu zażalenia w sytuacji, gdy w zakreślonym terminie strona złożyła do Sądu odpis zażalenia wraz z załącznikami.
Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącego wskazał, że wezwany do przedłożenia odpisu zażalenia wraz z załącznikami, z uwagi na brak kontaktu ze skarżącym, przedłożył odpis pisma bez podpisu skarżącego. Jednocześnie podkreślił, że w doktrynie i orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że odpisy pisma procesowego nie muszą być podpisane ani poświadczone za zgodność z oryginałem przez stronę, jej przedstawiciela lub pełnomocnika. Uznać zatem należało, że odpisy w odpowiedniej liczbie zostały do pisma procesowego dołączone.