Dnia 6 maja 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2011 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 marca 2011 roku sygn. akt III SA/Gd 8/10 o odmowie przyznania W.K. prawa pomocy w sprawie ze skargi W.K. na uchwałę Rady Miejskiej w Bytowie z dnia 25 marca 2009 roku Nr XXXIII/251/2009 w przedmiocie zaopiniowania projektu uchwały rady powiatu w sprawie likwidacji szpitala postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 14 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił W.K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że referendarz sądowy postanowieniem z dnia 13 stycznia 2011 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy wskazując, że wnioskodawca nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania tego prawa. W dniu 17 lutego 2011 r. wpłynął sprzeciw od tego postanowienia, w którym wnioskodawca podniósł, że nie ma dochodów pozwalających na poniesienie opłat związanych z uzyskaniem stosownych dokumentów źródłowych.
Odmawiając przyznania prawa pomocy Sąd I instancji wyjaśnił, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że jego trudna sytuacja materialna uzasadnia wyjątkowe traktowanie. W ocenie Sądu I instancji, takiej oceny nie sposób dokonać w niniejszej sprawie. Skarżący wskazując na brak dochodów i majątku nie wyjaśnił bowiem z czego się utrzymuje. We wniosku z dnia 25 października 2010 r. nie zawarto jakichkolwiek danych, które mogłyby obrazować pełną sytuację majątkową wnioskodawcy. Ponadto, pomimo wyraźnego wezwania - zarządzenie z 1 grudnia 2010 r. - skarżący nie przedstawił jakiejkolwiek dokumentacji, która potwierdzałaby jego złą sytuację materialną.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący wnosząc o jego uchylenie i przyznanie mu prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje: 1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania; 2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Użyte w art. 246 § 1 pkt 1 i 2 określenie "gdy osoba wykaże" oznacza, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, iż jej dochody i sytuacja życiowa nie pozwalają na poniesienie jakichkolwiek czy choćby pełnych kosztów postępowania. Strona powinna należycie uzasadnić i uprawdopodobnić okoliczności, które podaje we wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Z kolei stosownie do treści art. 255 p.p.s.a. jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
Zasadnicze znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że skarżący pomimo wezwania nie przedstawił wymaganych przez Sąd dokumentów ani też nie wyjaśnił ewentualnego braku możliwości ich przedłożenia. Brak jakiejkolwiek reakcji ze strony skarżącego na skierowanie do niego wezwanie, zobligował Sąd I instancji do dokonania oceny jego sytuacji majątkowej wyłącznie na podstawie złożonego, urzędowego formularza. Na pełną aprobatę zasługuje sama odmowa przyznania prawa pomocy, jak również wcześniejsze wezwanie do złożenia dodatkowych dokumentów i oświadczeń.