Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miejskiej w Rucianem - Nidzie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 lutego 2005 r., sygn. akt 2 IV SA 4545/03, odrzucające skargę kasacyjną Rady Miejskiej w Rucianem - Nidzie, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 24 listopada 2004 r., sygn. akt 2 IV SA 4545/03 w sprawie ze skargi Mazurskiego Parku Krajobrazowego w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w Rucianem Nidzie z dnia 18 września 2003 r., nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie celem nadania dalszego biegu skardze kasacyjnej
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2005 r., sygn. akt 2 IV SA 4545/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił (wobec nieuzupełnienia w terminie braków formalnych), skargę kasacyjną Rady Miejskiej w Rucianem - Nidzie od wyroku tego Sądu z dnia 24 listopada 2004 r., sygn. akt 2 IV SA 4545/03.
Skarga kasacyjna od powyższego postanowienia wniesiona została przez pełnomocnika Rady Miejskiej - adwokata Z. W., który zarządzeniem z dnia 13 stycznia 2005 r. został wezwany do usunięcia w siedmiodniowym terminie braków formalnych skargi kasacyjnej poprzez nadesłanie uchwały Rady Miejskiej w Rucianem - Nidzie o wniesieniu skargi kasacyjnej i pełnomocnictwa do jej sporządzenia i wniesienia, bowiem pełnomocnictwo dotychczasowe tych czynności nie obejmowało. Zdaniem Sądu braki te zostały uzupełnione w zakreślonym terminie, jednak z dołączonych dokumentów wynikało, że uchwała Rady Miejskiej w Rucianem - Nidzie została podjęta po terminie do wniesienia skargi kasacyjnej a zatem pełnomocnik dokonał czynności bez upoważnienia. Skutkowało to odrzuceniem skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Rada Miejska w Rucianem - Nidzie reprezentowana przez pełnomocnika Z. W..
W zażaleniu wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zarzucono naruszenie art. 39 pkt 1 p.p.s.a poprzez błędną jego interpretację polegającą na uznaniu, że zachodzi potrzeba dodatkowego pełnomocnictwa do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej w sytuacji gdy udzielono pełnomocnictwa do prowadzenia poszczególnej sprawy zgodnie z art. 36 pkt 2 p.p.s.a
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pełnomocnictwo może być: 1) ogólne do prowadzenia spraw przed sądami administracyjnymi, 2) do prowadzenia poszczególnych spraw, 3) do niektórych tylko czynności w postępowaniu. Z kolei przepis art. 39 pkt 1 cytowanej ustawy przewiduje, że pełnomocnictwo ogólne lub do prowadzenia poszczególnych spraw obejmuje z samego prawa między innymi umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności w postępowaniu, nie wyłączając skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem. Dopuszczalna przy tym jest modyfikacja zakresu umocowania i to zarówno w kierunku rozszerzenia, jak i ograniczenia uprawnień pełnomocnika w porównaniu z tym, co wynika z ustawy. Taka modyfikacja zakresu uprawnień wymaga jednak wyraźnego zaznaczenia w treści pełnomocnictwa (por. T. Woś komentarz do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wyd. Praw. Lexis Nexis W-wa 2005).
Znajdujące się w aktach sprawy pełnomocnictwo, złożone na rozprawie w dniu 24 listopada 2004 r., upoważniało adwokata Z. W. do występowania w imieniu Rady Miejskiej w Rucianem - Nidzie w sprawie ze skargi Dyrektora Mazurskiego Parku Krajobrazowego w [...] przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie i było pełnomocnictwem do prowadzenia konkretnej sprawy. W swej treści nie zawierało wyraźnego wyłączenia czynności związanych z zaskarżeniem orzeczenia mającego zapaść w sprawie. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem sądowym wyrażonym m. in. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2000 r., [...] ograniczenie zakresu pełnomocnictwa przez wyłączenie czynności związanych z zaskarżeniem orzeczeń w określonych instancjach musi być wyraźne, gdyż zasadą jest, że pełnomocnictwo obejmuje z samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawa czynności..
Użyte zatem w art. 39 pkt 1 p.p.s.a określenie " wszystkich łączących się ze sprawą czynności" daje podstawę, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, do twierdzenia, że uzyskane przez adwokata w przedmiotowej sprawie pełnomocnictwo procesowe obejmowało również umocowanie do wniesienia środka odwoławczego jakim jest skarga kasacyjna.
Ponadto biorąc pod uwagę, że wnoszący skargę kasacyjną uzupełnił dalsze braki formalne skargi, należące do braków usuwalnych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 IX 1994 r. III ARN 43/94 OSNP 1994/12/186), należało na mocy art. 185 §1 w związku z art. 197 p.p.s.a orzec jak w sentencji.