Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2005 r., sygn. akt 6 II SA 2183/02 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2004 r., sygn. akt 6 II SA 2183/02 oddalającego skargę J. J. i M. J. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 czerwca 2002 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji scaleniowej postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 lipca 2004 r. oddalił skargę J. J. i M. J. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 czerwca 2002 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji scaleniowej
W dniu 23 sierpnia 2004 r. J. J. otrzymała odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i od tego dnia rozpoczął bieg 30 dniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej przewidziany w art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Termin ten upłynął bezskutecznie dnia 22 września 2004 r.
W dniu 2 września 2004 r. J. J. złożyła wniosek o przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Postanowieniem z dnia 24 listopada 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwolnił skarżącą z kosztów sądowych i ustanowił dla niej adwokata. Dnia 8 grudnia 2004 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie wyznaczył dla J. J. pełnomocnika w osobie adw. A. L.. Dnia 27 grudnia 2004 r. skarżąca udzieliła wyznaczonemu adwokatowi pełnomocnictwa.
W dniu 6 stycznia 2005 r. pełnomocnik skarżącej wniosła skargę kasacyjną na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2004 r.
Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną J. J.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarga ta została wniesiona 106 dni po upływie terminu do wniesienia kasacji, nie zawiera jednak wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W tym stanie rzeczy niezależnie od przyczyny opóźnienia, skarga kasacyjna musi zostać odrzucona jako wniesiona po upływie terminu.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o odrzuceniu skargi kasacyjnej w dniu 16 lutego 2005 r. zażalenie złożyła J. J., która wniosła o jego uchylenie i uznanie, że przedmiotowa skarga została wniesiona w wymaganym prawem terminie. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącej podniósł, iż przedmiotowe postanowienie Sądu stoi w rażącej sprzeczności ze stanowiskiem doktryny, jak również z zasadami logiki i zdrowego rozsądku. Jeżeliby uznać, iż termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 22 września 2004 r., należy stwierdzić, iż wyznaczenie przez Sąd pełnomocnika z urzędu do wniesienia skargi, co nastąpiło w dniu 24 listopada 2004 r. było pozbawione sensu, gdyż termin ku temu bezskutecznie upłynął. Pełnomocnik skarżącej nie mógł wykonać ciążących na nim obowiązków wcześniej niż przed datą 8 grudnia 2004 r. Obowiązki te zostały mu dopiero tego dnia powierzone decyzją ORA w Warszawie i dopiero od tego momentu powinien być liczony 30 dniowy termin do wniesienia skargi, czemu pełnomocnik skarżącej zadośćuczynił 6 stycznia 2005 r. Pełnomocnik wskazał, iż w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2001 r. (IV CZ 163/01), SN potwierdził w pełni, "iż przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia kasacji przez pełnomocnika ustanowionego przez Sąd ustaje w dniu, w którym dowiedział się on o wyznaczeniu go pełnomocnikiem".