Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 marca 2019 r., sygn. akt II SA/Łd 914/18 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi L. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia opłaty z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z 19 marca 2019 r., sygn. akt II SA/Łd 914/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej WSA albo sąd I instancji), odrzucił skargę kasacyjną L. R. (dalej skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] lipca 2018 r., nr [...], wydaną w przedmiocie określenia opłaty z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza.
W uzasadnieniu WSA ustalił, że kwestionowany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2018 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi strony skarżącej 1 lutego 2019 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął z dniem 3 marca 2019 r., ale z uwagi na to, że była to niedziela, termin ten - na mocy art. 83 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.) - uległ wydłużeniu do 4 marca 2019 r. Tymczasem skarga kasacyjna została wysłana listem poleconym na adres Sądu dnia 6 marca 2019 r., zatem z uchybieniem terminu. W treści skargi kasacyjnej jej autor nie wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
W zażaleniu skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżył w całości postanowienie z 19 marca 2019 r. zarzucając naruszenie art. 178 w zw. z art. 69 i art. 71 § 2 p.p.s.a. przez odrzucenie skargi kasacyjnej z uwagi na wniesienie po upływie terminu, podczas gdy wyrok został odebrany przez osobę nieupoważnioną, ponadto został doręczony w miejscu niebędącym ani miejscem pracy, ani miejscem zamieszkania pełnomocnika będącego adresatem pisma, wobec czego nie doszło do skutecznego doręczenia wyroku z uzasadnieniem, a zatem termin na wniesienie skargi kasacyjnej nie rozpoczął biegu.
Skarżący, powołując się na art. 194 § 3 p.p.s.a., wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Prawidłowe wszczęcie oraz kontynuowanie postępowania przed sądem administracyjnym uzależnione jest od zachowania właściwej formy, czasu oraz miejsca dokonania poszczególnych czynności procesowych. Następstwem niedopełnienia tych wymagań, które zostały szczegółowo uregulowane w p.p.s.a. jest odrzucenie skargi. W ten sposób nie dochodzi w ogóle do skutecznego zainicjowania postępowania sądowoadministracyjnego, a tym samym do poddania zaskarżonego przejawu działania albo zaniechania administracji publicznej kontroli sprawowanej pod względem zgodności z prawem.
Jednym z obowiązków stron postępowania jest informowanie sądu o każdorazowej zmianie adresu miejsca zamieszkania albo siedziby. Powinność ta ma na celu przeciwdziałanie przewlekaniu postępowania i stanowi wyraz należytej troski stron procesowych o ochronę swoich praw w postępowaniu sądowym. O obowiązku tym stanowi art. 70 § 1-2 p.p.s.a. W razie jego zaniedbania pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego od początku, tj. od wywiedzenia skargi wskazywał adres do doręczeń przy Al. [...] we [...]. Adres ten został wskazany we wniosku o sporządzenie i doręczenie odpisu wyroku sądu I instancji z uzasadnieniem. Na ten adres sąd wysłał wskazany dokument. Do jego odbioru doszło dnia 1 lutego 2019 r. Jak ustalił to prawidłowo sąd I instancji, skarga kasacyjna została wniesiona z uchybieniem 30-dniowego terminu, o którym stanowi art. 177 § 1 p.p.s.a., co skutkowało koniecznością jej odrzucenia.
Zamieszczone w uzasadnieniu zażalenia zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie. Pełnomocnik skarżącego kasacyjnie, będący podmiotem profesjonalnym na rynku usług prawniczych, nie zawiadomił w jakikolwiek sposób WSA o zmianie siedziby kancelarii. Wprost przeciwnie, w każdym kolejnym piśmie procesowym podawał ten sam adres przy Al. [...] we [...]. Podmiot ten zmieniając siedzibę prowadzonej działalności nie zadbał także o to, aby mogące wyniknąć z tego powodu trudności natury organizacyjnej nie wystąpiły. Sąd I instancji wysłał odpis wydanego wyroku z uzasadnieniem na adres, który znajdował się w aktach sprawy. W tych okolicznościach nieuzasadnionym byłoby przyjęcie, że korespondencja została odebrana przez osobę nieuprawnioną. Obowiązkiem pełnomocnika skarżącego było takie zorganizowanie pracy, aby zmiana lokalizacji kancelarii nie powodowała obstrukcji w toczących się postępowaniach sądowych. Przyjęcie poglądu odmiennego mogłoby spowodować nieuzasadnione spowolnienie postępowań, czego dowodem jest stan faktyczny zaistniały w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., oddalił zażalenie.