Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 1216/17 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T.B. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 21 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 1216/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w sprawie ze skargi T.B. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] listopada 2017 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w treści skargi na ww. decyzję skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Na poparcie swojego wniosku skarżąca podniosła, że nieruchomość położona w L. przy ul. [...] została przeznaczona do sprzedaży. Wymeldowanie z pobytu stałego spowoduje trudne do odwrócenia skutki w przypadku zbycia nieruchomości przez Gminę [...].
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożony wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Zdaniem Sądu skutki decyzji o wymeldowaniu nie mają charakteru nieodwracalnego. Decyzja ta nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw. Decyzja ta nie rozstrzyga o uprawnieniach danej osoby do lokalu, a ewentualne spory w tym zakresie rozstrzygane są przez sądy powszechne w postępowaniach cywilnych. Decyzja o wymeldowaniu nie wpływa na określenie uprawnień skarżącej do przebywania w lokalu nr [...]. Nie można zatem łączyć czysto ewidencyjnego charakteru decyzji z utratą możliwości korzystania z lokalu mieszkalnego. Dlatego też nie wywołuje ona skutków determinujących miejsce zamieszkania. Nadto Sąd zwrócił uwagę, że nawet w skardze strona wskazała, iż przyczyną opuszczenia lokalu był jego zły stan techniczny i stan zdrowia jej brata, który wymagał i nadal wymaga stałej opieki. Załączone do skargi ogłoszenie o sprzedaży dotyczy natomiast całej nieruchomości przy ul. [...], a nie tylko lokalu mieszkalnego nr [...], w którym była zameldowana skarżąca.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca domagając się jego zmiany poprzez uwzględnienie wniosku. W jego uzasadnieniu skarżąca podniosła, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej nabywca będzie decydował o możliwości zameldowania na jej terenie. Ponadto okoliczność, że jest zameldowania w spornym lokalu rzutuje na ewentualny przydział na jej rzecz lokalu zamiennego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków, spoczywa na stronie. Wyjaśnić też należy, iż celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2008 r. sygn. akt II OZ 741/08, LEX nr 493666).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wniesione zażalenie nie podważyło stanowiska zajętego w zaskarżonym postanowieniu przez Sąd pierwszej instancji. Skarżąca nie uprawdopodobniła bowiem by na skutek wykonania zaskarżonej decyzji mogła zajść którakolwiek z przesłanek warunkujących zastosowanie ochrony tymczasowej. Podana przez skarżącą we wniosku okoliczność, a to kwestia ewentualnego zbycia przez właściciela nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w którym mieści się sporny lokal, nie stanowi o uprawdopodobnieniu możliwości zajścia przesłanki w postaci trudnych do odwrócenia skutków. Z normy art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności bezspornie wynika, że zameldowanie na pobyt stały lub czasowy służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu osoby w miejscu, w którym się zameldowała. A zatem co do zasady ewidencja ludności służąca rejestrowaniu pobytu ma charakter wyłącznie porządkowy, co oznacza, że zameldowanie nie jest związane z rozstrzyganiem uprawnień (praw przedmiotowych i podmiotowych) do lokalu, ani prawa do ewentualnego przebywania w nim (porównaj: postanowienie NSA z 22.01.2016 r. II OZ 44/16).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.