Dnia 21 maja 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. G. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 marca 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 518/14 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 518/14 o umorzeniu postępowania wszczętego wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych w sprawie ze skargi M. G. G. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku doprowadzenia obiektu budowlanego do stanu poprzedniego postanawia: 1) uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 marca 2015 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej; 2) uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2015 r. o umorzeniu postępowania wszczętego wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych.
Postanowieniem z dnia 5 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę skargi M. G. G. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], ponieważ skarżąca nie uzupełniała braków formalnych skargi.
W czasie biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy przez Zwolenie od kosztów i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 3 listopada 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przyznał skarżącej prawo pomocy we wnioskowanym zakresie.
Po wyznaczeniu przez Okręgową Radę Adwokacką pełnomocnik z urzędu złożył w imieniu skarżącej wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu o umorzył postępowanie wszczęte wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych z tej przyczyny, że postępowanie w przedmiocie skargi na ww. decyzję zostało zakończone ww. postanowieniem o odrzuceniu skargi.
Skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 20 stycznia 2015 r. wniosła strona skarżąca kasacyjnie.
Postanowieniem z dnia 16 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną z tej przyczyny, że od postanowienia o umorzeniu postępowania w kwestii wpadkowej jaką jest wniosek o przywrócenie terminu nie przysługuje środek zaskarżenia.
Zażalenie na ww. postanowienie wniosła M. G. G..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, lecz z innych względów niż w nim podniesione.
W zaskarżonym postanowieniu Sąd I instancji stanął na błędnym stanowisku, że od postanowienia wydanego w kwestii wpadkowej jaką jest rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu nie przysługuje środek zaskarżenia. Zasadniczo przepisy dotyczące uchybienia i przywrócenia terminu [art. 86 § 3 i art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a."] przewidują w tym zakresie możliwość wniesienia zażalenia. Ponadto fakt odrzucenia skargi nawet przed złożeniem wniosku o przywrócenie terminu, w świetle tych przepisów nie stanowi w ogóle negatywnej przesłanki rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu. Brak jest zatem związku tych przepisów z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., który pozwalałby na umorzenie postępowania wszczętego wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych z tej przyczyny, że postępowanie w przedmiocie skargi na decyzję zostało już zakończone postanowieniem o odrzuceniu skargi. To oznacza, że od postanowienia w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu stronie postępowania powinno przysługiwać zażalenie. Bez znaczenia jest tu fakt, że Sąd I instancji w tym zakresie wydał rozstrzygnięcie, którego w takich okolicznościach sprawy nie przewidują przepisy obowiązującego prawa, ponieważ wniosek o przywrócenie podlega merytorycznemu rozpoznaniu, a jedynie z uwagi brak jego terminowości lub niedopuszczalność podlega odrzuceniu. Jeszcze raz podkreślenia wymaga, że z obowiązujących przepisów nie wynika, że o bezprzedmiotowości postępowania w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu świadczy okoliczność wcześniejszego odrzucenia skargi głównej.
W tych warunkach Sąd I instancji w postanowieniu z dnia 16 marca 2015 r. błędnie uznał, że na postanowienie z dnia 20 stycznia 2015 r. nie przysługuje środek zaskarżenia. W tym miejscu wskazania wymaga, że dla prawidłowości wniesienia zażalenia nie ma znaczenia nazwa takiego środka przez stronę, tym bardziej, że, jak wynika z akt sprawy, przedmiotowy środek zaskarżenia o nazwie "skarga kasacyjna" został wniesione w terminie 7-dniowym do wniesienia zażalenia. Ponadto Sąd I instancji postanowieniem z dnia 20 stycznia 2015 r. błędnie umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu, ponieważ jeżeli wniosek ten został wniesiony w terminie i nie jest niedopuszczalny z mocy ustawy, to powinien być rozpoznany merytorycznie.
Z tych względów postanowienie z dnia 16 marca 2015 r. podlega uchyleniu jako wydane z naruszeniem art. 173 § 1, art. 178 i art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.; zaś postanowienie z dnia 20 stycznia 2015 r. - jako wydane z naruszeniem art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 86 § 3 i art. 88 p.p.s.a. Dlatego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu na podstawie art. 185 § 1 i art. 165 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.