Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń W. M., E. P., Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "[...]" Spółka jawna w G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 93/07 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg T. K.-K., W. M., E. P. i Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "[...]" Spółka jawna w G. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi krajowej postanawia: oddalić zażalenia.
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2007 r. odmówiono wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] w przedmiocie lokalizacji drogi krajowej. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że nie wystarczy samo powtórzenie treści przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), lecz konieczne jest uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji poprzez wskazanie konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o istnieniu zagrożeń, o których mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wykonanie zaskarżonego aktu nie prowadzi do wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Zaskarżona decyzji ma charakter ustaleniowy i nie upoważnia do rozpoczęcia inwestycji. Rozpoczęcie prac budowlanych może nastąpić po uprzednim uzyskaniu pozwolenia wydanego w odrębnym postępowaniu administracyjnym.
W zażaleniach na to postanowienie W. M., E. P., Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "[...]" Spółka Jawna w G. oraz T. K. - K. podnieśli, że wykonanie zaskarżonej decyzji Ministra Budownictwa może wyrządzić im szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki, zatem zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania tej decyzji. Zdaniem skarżących wydzielenie z ich nieruchomości terenu, który służył jako parking dla klientów przyczyni się do upadku prowadzonych przez nich działalności. Ponadto zaskarżona decyzja w przedmiocie lokalizacji drogi dojazdowej, równoległej do drogi krajowej nr [...], wydana została wybiórczo tylko dla nieruchomości skarżących. Zaskarżona decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej zatwierdza jednocześnie podział nieruchomości skarżących, co stanowi oczywistą ingerencję w prawo własności i "wyrządza trudne do odwrócenia skutki". Ponadto przedmiotem zaskarżonej decyzji jest ustalenie lokalizacji drogi dojazdowej nie spełniającej przesłanek drogi krajowej. W decyzji zatwierdzono podział nieruchomości skarżących, położonych poza liniami rozgraniczającymi drogę krajową nr [...]. Także raport oddziaływania na środowisko znajdujący się w aktach tej sprawy wydany został na potrzeby budowy dróg zbiorczych projektowanych we wcześniejszych wersjach, a nie dla drogi dojazdowej w obecnej wersji.
Postanowieniem z dnia 31 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie T. K.-K., z uwagi na to, że skarżąca, mimo wezwania do uzupełnienia braku formalnego zażalenia poprzez jego podpisanie, nie uzupełniła tego braku. Skarżąca wniosła zażalenie na to postanowienie, które zostało odrzucone postanowieniem z dnia 7 grudnia 2007 r., ponieważ skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenia nie zawierają usprawiedliwionych podstaw.
Przesłanki w postaci wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. O takim potencjalnym niebezpieczeństwie jest mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i z tą sytuacją należy wiązać możliwość wyrządzenia szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie ma obligatoryjnego charakteru, sąd jest władny odmówić jej zastosowania także wówczas, kiedy zachodzi niebezpieczeństwo, o jakim mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.