Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 2134/14 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi S. K. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2014 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania czynności egzekucyjnych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 2134/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił S. K. wstrzymania wykonania postanowienia Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2014 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania czynności egzekucyjnych.
Sąd pierwszej instancji uznał, że postanowienie odmawiające wstrzymania czynności egzekucyjnych nie wywołuje skutków o charakterze materialnoprawnym, nie przyznaje uprawnień, ani nie nakłada na stronę żadnego obowiązku. Zaskarżone postanowienie nie podlega więc realizacji, czy to w sposób dobrowolny, czy przy zastosowaniu przymusu egzekucyjnego. Nie jest zatem możliwe wstrzymanie jego wykonania. Nadto Sąd zauważył, że wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia nie został w żaden sposób uzasadniony.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący podniósł, że w niniejszej sprawie zasadnicze znaczenie ma fakt, że postanowienie odmawiające wstrzymania czynności egzekucyjnych pozostaje w związku z decyzją nakładającą obowiązek wykonania nakazu rozbiórki. Zdaniem strony, Sąd I instancji winien rozpatrzyć przedmiotowy wniosek mając na uwadze cały kontekst sprawy i skutki jakie wystąpią po stronie skarżącego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej P.p.s.a.), sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli w wyniku jego wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Uznając za uzasadnioną odmowę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na brak przymiotu wykonalności, wskazać należy, że przedmiotem ochrony tymczasowej, jak się powszechnie przyjmuje w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy więc rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Wykonaniu podlegać mogą jedynie akty administracyjne, z którymi wiąże się dla strony obowiązek określonego działania, zaniechania lub nakaz znoszenia zachowania innych podmiotów. Tych cech wykonalności (co do zasady) nie mają akty odmowne.
W rozpoznawanej sprawie wykonanie zaskarżonego postanowienia odmawiającego wstrzymania wykonania czynności egzekucyjnych nie wywołuje dla skarżącego skutków, o których mowa wyżej. Nie nakłada na stronę skarżącą żadnych obowiązków podlegających wykonaniu w sposób dobrowolny, czy też przymusowy. Negatywne ustosunkowanie się właściwego organu do starań o wstrzymanie czynności egzekucyjnych nie wykreowało nowej sytuacji skarżącego w sferze jego obowiązków. Prawidłowo, zatem stwierdził Sąd I instancji, że nie istnieje możliwość wstrzymania wykonania takiego postanowienia.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. oddalił wniesione zażalenie
.