Dnia 18 czerwca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 kwietnia 2013 roku sygn. akt III SO/Kr 23/12 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze wniosku S.L. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach od orzekania w sprawie ze skargi S.L. na zarządzenie zastępcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] marca 2012 roku znak [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił S.L. (dalej jako "skarżący") przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych postępowania zażaleniowego w sprawie z wniosku skarżącego o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach w sprawie skargi na zarządzenie zastępcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 22 marca 2012 r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżący w uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy podniósł, że osobami pozostającymi we wspólnym gospodarstwie domowym są żona oraz dwójka uczących się dzieci. Skarżący posiada gospodarstwo rolne o pow. 4,15 ha, z którego dochód wynosi około 100 zł miesięcznie, natomiast z tytułu pełnienia funkcji radnego otrzymuje zryczałtowany zwrot kosztów w kwocie około 550 zł miesięcznie, żona otrzymuje wynagrodzenie z ½ etatu w wysokości około 550 zł miesięcznie. Skarżący oświadczył także, że jest właścicielem domu o powierzchni 74 m2 oraz współwłaścicielem w 3/32 nieruchomości. Skarżący wyjaśnił ponadto, że na opłacenie niezbędnych opłat związanych z funkcjonowaniem gospodarstwa domowego wydaje około 800 zł miesięcznie, a ponadto posiada zadłużenie w Banku Spółdzielczym na kwotę około 4000 zł.
Wezwany o przedstawienie dodatkowych wyjaśnień, skarżący oświadczył, że jest właścicielem dwóch samochodów oraz podstawowych narzędzi rolniczych, a ponadto jego syn otrzymuje stypendium w kwocie 250 zł miesięcznie, co daje w sumie rodzinie dochód miesięczny w kwocie 1450 zł.
Skarżący przedstawił również pismo z banku, z którego wynika, że zadłużenie skarżącego wynosi 3.400 zł (jedna rata) w tej wysokości, a także wydruk z rachunku bankowego z okresu od października 2012 r. do grudnia 2012 r., który potwierdza wysokość diety otrzymywanej przez skarżącego, a także wskazuje, że w listopadzie 2012 r. na rachunek wpłynęła kwota 500 zł tytułem stypendium.
Odmawiając przyznania prawa pomocy Sąd I instancji wyjaśnił w pierwszej kolejności, że Sąd nie był uprawniony do zwracania się do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w celu uzyskania dowodów dotyczących sytuacji finansowej skarżącego (dopłaty z Unii Europejskiej), a obowiązki w tym zakresie spoczywały na skarżącym.
Ponadto Sąd I instancji doszedł do przekonania, że złożone przez stronę dokumenty i oświadczenia budzą wątpliwości co do ich rzetelności. Wykazana kwota dochodu rodziny 1450 zł w stosunku do zadeklarowanych miesięcznych kosztów utrzymania gospodarstwa domowego (ok. 800 zł) oraz obciążenia kredytowego skarżącego, w świetle zasad doświadczenia życiowego nie jest wiarygodna. Skarżący zobowiązany jest do zapłaty jednej raty w wysokości 3400 zł, natomiast nie wskazuje z jakiego źródła spłata tego zobowiązana miałaby nastąpić. Ponadto Sąd I instancji zauważył, że w rodzinie skarżącego jest dwoje uczących się dzieci, w tym starsze studiuje poza miejscem zamieszkania, co musi generować określone koszty związane chociażby z zakupem podręczników czy biletów na dojazdy na studia. Z oświadczenia skarżącego wynika , że syn otrzymuje stypendium w wysokości 250 zł miesięcznie, jednak z wydruku z rachunku bankowego wynika, że przelana kwota stypendium wynosi 500 zł.