Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz /spr./ po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Łd 323/17 odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie skargi E. K. na uchwałę Rady Gminy Zgierz z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Zgierz dla części obszaru Glinnik - Maciejów - Józefów postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi.
Pełnomocnik E. K. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 października 2017 r., sygn. akt II SA/Łd 323/17, oddalającego skargę E. K. na uchwałę Rady Gminy Zgierz z dnia 24 lutego 2011r., nr V/30/11, w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Zgierz dla części obszaru Glinnik - Maciejów - Józefów.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 9 stycznia 2018 r., pełnomocnik skarżącej została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej przez złożenie wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy oraz do uiszczenia wpisu sądowego. Z zawartego w ww. wezwaniu pouczenia wynikało, że nieusunięcie braków skargi kasacyjnej w terminie 7 dni będzie skutkowało jej odrzuceniem.
Stosowne wezwanie do usunięcia braków skargi kasacyjnej zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 23 stycznia 2018 r. W dniu 30 stycznia 2018 r. pełnomocnik skarżącej uiściła wpis sądowy od skargi kasacyjnej. Natomiast oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy pełnomocnik przesłała za pośrednictwem poczty. Na kopercie zawierającej oświadczenie umieszczono numer przesyłki poleconej: (00)1590077344745789712 oraz opatrzono kopertę datownikami, z których wynikało, że przesyłka została nadana w dniu 31 stycznia 2018 r.
Postanowieniem z dnia 16 lutego 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę kasacyjną. Sąd stwierdził, że pełnomocnik skarżącej usunęła braki formalne skargi kasacyjnej po upływie ustawowego terminu, co uniemożliwia nadanie skardze kasacyjnej dalszego biegu. Wezwanie do uzupełnienia braków skargi zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 23 stycznia 2018 r., to ostatnim dniem ustawowego terminu do wykonania nałożonych obowiązków był dzień 30 stycznia 2018 r. Tymczasem pełnomocnik skarżącej we wskazanym terminie uiściła jedynie wpis sądowy, natomiast oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy nadała pocztą w dniu 31 stycznia 2018 r.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca wniosła o jego uchylenie i zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 178 w związku z art. 85 P.p.s.a., polegające na nieprawidłowym przyjęciu, że oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy zostało oddane w urzędzie pocztowym po upływie terminu do usunięcia braku formalnego, a konsekwencji na przyjęciu, że zachodzą przesłanki do odrzucenia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że przesyłka zawierająca orzeczenie o zrzeczeniu się rozprawy została nadana w dniu 30 stycznia 2018 r., o czym świadczy załączony do zażalenia dowód nadania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Z koperty o numerze (00)1590077344745789712, zawierającej oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy wynika, że przesyłka została nadana w dniu 31 stycznia 2018 r. (k. 93). Natomiast z załączonej do zażalenia kserokopii dowodu nadania przesyłki poleconej o numerze (00)1590077344745789712 wynika, że została ona nadana w placówce pocztowej Łódź 79 w dniu 30 stycznia 2018 r. W tej sytuacji, bez winy skarżącej, nie można ustalić pewnej daty nadania przesyłki, które to nadanie stanowiło wykonanie obowiązku uzupełnienia braku skargi kasacyjnej. Taką wątpliwość należy rozstrzygnąć na korzyść strony, mając na uwadze przede wszystkim zagwarantowane konstytucyjnie prawo do Sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP).
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.