Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie z wniosku R.R. i J.R. w przedmiocie wymierzenia grzywny Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w związku z nieprzekazaniem Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie w terminie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.R. i J.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII SO/Wa 36/14 o odmowie wymierzenia grzywny za nieprzekazanie akt w sprawie z wniosku R.R. i J.R. w przedmiocie wymierzenia grzywny Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w związku z nieprzekazaniem Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie w terminie skargi z dnia 16 sierpnia 2014 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII SO/Wa 36/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie z wniosku R.R. i J.R. w przedmiocie wymierzenia grzywny Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w związku z nieprzekazaniem Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie w terminie skargi z dnia 16 sierpnia 2014 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, odmówił wymierzenia grzywny.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przedmiotowa sprawa została zainicjowana przez wnioskodawców, którzy stwierdzili, że organ nie przekazał Sądowi wraz ze skargą i odpowiedzią na nią wszystkich akt administracyjnych dotyczących decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] (sprawa zarejestrowana pod sygn. VII SA/Wa 1995/14). Zdaniem wnioskodawców do dnia złożenia wniosku w aktach sprawy znajduje się tylko część tego projektu, tj. projekt zagospodarowania terenu, przesłany przy piśmie z dnia 26 września 2014 r. Ponadto z wykazu znajdującego się na pierwszych stronach I tomu dokumentacji budowlanej wynika, że dokumentacja budowlana składa się z 23 tomów. Do Sądu przekazano tomy: I, III/1A, III/2B, VI/1A, VI/1B oraz VI/2, zatem brakuje 17 tomów. Brak wskazanych dokumentów, w ocenie wnioskodawców, utrudnia wykazanie, że ich zarzuty są zasadne.

W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o jego oddalenie, podnosząc, iż przy odpowiedzi na skargę z dnia 16 września 2014 r. przekazał do Sądu skargę wnioskodawców, akta organu wojewódzkiego (1 plik i 1 zeszyt) wraz z projektem budowlanym (7 zeszytów), załączniki do decyzji Wojewody Katowickiego z dnia [...] stycznia 1998 r. (3 zeszyty), a następnie przy piśmie z dnia 26 września 2014 r. projekt budowlany dotyczący przebudowy ul. [...] w Z. Nadto organ podniósł, że w wiążącym dla niego wyroku, wydanym w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2180/11, Sąd wskazał, że był uprawniony badać decyzję wydaną w postępowaniu zwyczajnym tylko w takim zakresie, w jakim wnioskodawcy posiadali legitymację do jej kwestionowania. Z tego powodu dostarczone do Sądu akta są w ocenie organu wystarczające, a projekt przebudowy ul. [...] w Z. stanowił jedynie materiał pomocniczy.

W ocenie Sądu złożony wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Z akt sprawy VII SA/Wa 1995/14 wynika, że organ wraz z odpowiedzią na skargę przekazał do Sądu 15 teczek (na co składają się wymienione powyżej zbiory dokumentów oraz 3 pliki akt Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego), a następnie przy piśmie datowanym na 26 września 2014 r. - 1 teczkę. Następnie wyjaśniono, że w dniu 4 marca 2015 r. Sąd wydał w sprawie wyrok, po uzyskaniu dodatkowych wyjaśnień organu co do kompletności akt administracyjnych, co oznacza, że uznał przedstawioną dokumentację za wystarczającą do rozpoznania sprawy. Charakter inwestycji liniowej pozwala na stwierdzenie, że interes prawny wnioskodawców był ograniczony do wynikającego z ustanowionego na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego dwóch działek. Skoro do sprawy VII SA/Wa 1995/14 dołączono akta dotyczące tych działek, zaś pozostałe akta sprawy dotyczyły innych działek, stwierdzić należy, że były one zbędne dla postępowania sądowoadministracyjnego. W tej sytuacji Sąd uznał, że organ nie uchybił obowiązkowi przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia, w związku z czym złożony wniosek jest nieuzasadniony.

Strona 1/2