Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2022 r. sygn. akt VII SA/Wa 1187/20 o odrzuceniu skargi kasacyjnej K. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 1187/20 w sprawie ze skargi K. P. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 maja 2020 r. nr 737/2020 w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 lutego 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 1187/20 oddalił skargę K. P. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 7 maja 2020 r. nr 737/2020 w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Pismem z 12 marca 2021 r. wniesionym za pomocą środków komunikacji elektronicznej (ePUAP) pełnomocnik skarżącego wniósł o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku i doręczenie mu odpisu tego wyroku wraz z uzasadnieniem. Tożsamy wniosek złożył również w piśmie z dnia 11 marca 2021 r. wniesionym za pomocą operatora pocztowego (data nadania 16 marca 2021 r.). W dniu 12 maja 2021 r. doręczono pełnomocnikowi skarżącego drogą elektroniczną odpis wyroku wraz z uzasadnieniem. Przesyłka nie została odebrana, uznano ją za skutecznie doręczoną z dniem 26 maja 2021 r.
Pismem z dnia 25 stycznia 2022 r. (data nadania 27 stycznia 2022 r.) pełnomocnik skarżącego wniósł skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 3 czerwca 2022 r. sygn. akt VII SA/Wa 1187/20, na podstawie art. 178 w zw. z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a." odrzucił skargę kasacyjną K. P., uznając, że została wniesiona z uchybieniem terminu.
Zażalenie złożył K. P. Podniesiono zarzut naruszenia art. 86 i nast. p.p.s.a. w zw. z art. 193 p.p.s.a. i w związku z odpowiednio stosowanymi art. 57 § 1 w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 oraz art. 12b § 1 i art. 46 § 2a i 2b p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w sposób prawidłowy oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że odpis wyroku wysłany został na adres wskazany przez pełnomocnika, oraz nieustalenie, że korespondencja powinna zostać wysłana zgodnie z wnioskiem na adres fizyczny lub adres wskazany przez pełnomocnika. W oparciu o tak sformułowany zarzut wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
W uzasadnieniu wskazano, że pismem z 11 marca 2021 r. został złożony pisemny wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie odpisu tego wyroku wraz z uzasadnieniem na adres fizyczny. Strona nie otrzymała pisemnego odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem ani rozstrzygnięcia w przedmiocie złożonego wniosku. W ocenie strony zastosowanie w tej sytuacji art. 74a p.p.s.a. było przedwczesne. Sąd pomimo zaistniałych w sprawie wątpliwości co do interpretacji wniosków strony i ewentualnych braków formalnych wniosku nie wezwał do jego sprecyzowania czy uzupełnienia, lecz dokonał wysłania odpisu drogą elektroniczną pomimo przeciwnego wniosku strony. Ponadto wysłanie korespondencji nastąpiło na inny adres zarówno fizyczny, jak i elektroniczny niż wnioskowany i wskazywany przez stronę, adres, z którego pełnomocnik nie korzysta.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się niezasadne.
Stosownie do art. 74a § 1 p.p.s.a. doręczenie pism przez sąd następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli strona spełniła jeden z następujących warunków: