Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 163/11 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. H. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 163/11, odmówił Z. H. wstrzymania wykonania zaskarżonej przez niego decyzji Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...], w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Z. H. podał, iż na skutek wymeldowania z lokalu, w którym koncentrują się jego interesy życiowe, i który opuścił na skutek bezprawnego postępowania byłej żony, na podstawie decyzji rażąco naruszającej prawo dojdzie do zmiany rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego, wobec wrogiej postawy jego byłej żony, będzie mógł nastąpić po dłuższym czasie i przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Zdaniem skarżącego niewstrzymanie zaskarżonej decyzji skutkować będzie powstaniem trudnych do odwrócenia skutków.
Rozpoznając powyższy wniosek Sąd I instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji określone w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Decyzja o wymeldowaniu jest bowiem wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących ustania pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu, urzędowym stwierdzeniem, że określona osoba w danym miejscu nie przebywa, co wynika z art. 9 ust. 2b ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993). Celem decyzji o wymeldowaniu jest więc doprowadzenie przez organ prowadzący ewidencję do zgodności danych ewidencyjnych ze stanem faktycznym. Nie może ona zatem wywołać skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Z. H., reprezentowany przez adwokata, wnosząc o jego zmianę i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, bądź uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w L. była żona skarżącego występująca o jego wymeldowanie przyznała, iż argumenty podane przez nią w piśmie z dnia [...] czerwca 2010 r. stanowiące podstawę żądania wymeldowania, są nieprawdziwe. Stanowi to potwierdzenie zarzutu skarżącego, że nie ma miejsca trwałe i dobrowolne opuszczenie przezeń lokalu. Wyjaśniono, że skarżący na skutek wypadku przy pracy doznał urazu głowy, w następstwie którego leczy się psychiatrycznie i jest inwalidą II grupy trwale niezdolnym do pracy. W tej sytuacji wstrząs wywołany wymeldowaniem musi spowodować wstrząs rodzący nieodwracalne skutki dla jego zdrowia, w jego bowiem sytuacji wymeldowanie nie jest wyłącznie aktem o charakterze ewidencyjnym.
W piśmie procesowym z dnia 4 maja 2011 r. uczestnik postępowania A. D.-H. zawarła oświadczenie, iż nieprawdziwym są twierdzenia pełnomocnika skarżącego. Wskazała, że jej oświadczenie odnosiło się do niefortunnej wypowiedzi, gdzie zbyt obszernie opisuje małżeńskie problemy pozostające bez związku z wymeldowaniem. Wskazała również, że rozwód został zainicjowany przez Z. H., który wyprowadził się z domu dobrowolnie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji dokonał w niniejszej sprawie prawidłowej oceny przesłanek wskazanych w cytowanym przepisie. Należy mieć w szczególności na uwadze, że decyzja o wymeldowaniu z pobytu stałego ma charakter ewidencyjny i potwierdza jedynie zaistniały stan faktyczny. Z ustaleń zaś poczynionych w postępowaniu przed organami administracji wynika, że skarżący nie zamieszkuje pod stałym adresem zameldowania od końca kwietnia 2009 r. Jak prawidłowo zauważył Sąd pierwszej instancji, skutki decyzji o wymeldowaniu nie mają charakteru nieodwracalnego, decyzja ta nie ogranicza prawa do przebywania w lokalu, ani też nie powoduje utraty prawa własności, czy współwłasności do tego lokalu.
Stwierdzić zatem należy, że Sąd pierwszej instancji dokonał w niniejszej sprawie prawidłowej oceny okoliczności w kontekście art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.