Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na bezczynność Urzędu Gminy Warszawa - Włochy w przedmiocie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i pozwalającej na budowę
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2005 r., sygn. akt 7/IV SAB 324/02 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2004 r. o umorzeniu postępowania sygn. akt 7/IV SAB 324/02 w sprawie ze skargi T. C. na bezczynność Urzędu Gminy Warszawa - Włochy w przedmiocie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i pozwalającej na budowę postanawia uchylić zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 24 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt 7/IV SAB 324/02) umorzył postępowanie ze skargi T. C. na na bezczynność Urzędu Gminy Warszawa - Włochy w przedmiocie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i pozwalającej na budowę.

Następnie postanowieniem z dnia 3 lutego 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną T. C. z dnia 26 kwietnia 2004 r. wniesioną na powyższe postanowienie, z powodu jej osobistego sporządzenia przez skarżącego, z uchybieniem wymogu określonego w przepisie art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - tzw. przymus adwokacki.

Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Pismem z dnia 3 marca 2005 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie wyznaczyła radcę prawnego R. S. jako pełnomocnika skarżącego T. C., który udzielił jej swojego pełnomocnictwa w dniu 17 marca 2005 r.

W dniu 7 kwietnia 2005 r. pełnomocnik skarżącego złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną na postanowienie Sądu z dnia 24 marca 2004 r. o umorzeniu postępowania. We wniosku pełnomocnik podniosła, iż w okresie od dnia 3 marca do dnia 4 kwietnia 2005 r. chorowała i przebywała na zwolnieniu lekarskim. Dopiero począwszy od 5 kwietnia 2005 r. mogła podjąć czynności w sprawie. Z uwagi na wyżej wymienione okoliczności należy zatem uznać, że dopiero z dniem 5 kwietnia 2005 r. ustała przyczyna uchybienia terminu w rozumieniu art. 87 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

W wyniku rozpatrzenia wniosku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2005 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W ocenie Sądu I instancji strona skarżąca w niniejszej sprawie nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nastąpiło bez jej winy. Oświadczenie o chorobie pełnomocnika jest mało wiarygodne, gdyż z zaświadczenia lekarskiego wynika, że zostało wystawione do dnia 4 kwietnia 2005 r., a już następnego dnia została sporządzona skarga kasacyjna i wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Oznacza to, że pełnomocnik miał tylko jeden dzień by zapoznać się z aktami i sporządzić w/w pisma. Trudno przyjąć, by w tak krótkim czasie tak się rzeczywiście stało. To przesądza, zdaniem Sądu, że nie jest możliwe ustalenie daty ustania przyczyny uchybienia terminu. Tym samym Sąd nie uwzględnił wniosku

W dniu 29 kwietnia 2005 r. pełnomocnik skarżącego złożyła na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2005 r. zażalenie, w którym zarzuciła:

- naruszenie art. 87 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że fakt sporządzenia przez pełnomocnika strony skarżącej skargi kasacyjnej i wniosku o przywrócenie terminu (wskazanego przez tegoż pełnomocnika jako dzień po upływie choroby pełnomocnika tj. 5 kwietnia 2005 r.) przesądza o tym, że nie jest możliwe ustalenie daty ustania przyczyny uchybienia terminu, podczas gdy istotą art. 87 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest przyznanie stronie prawa wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu i bez znaczenia jest okoliczność, że strona uczyniła to w pierwszej fazie tego postępowania

Strona 1/2