Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kamiński po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnadministracyjnej zażalenia Iwony M. D.-J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Gd 611/12 odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Pomorskiego z dnia 16 sierpnia 2012 r. nr WI-I.7840.3.197.2012.MB w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gd 611/12, odmówił wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Pomorskiego z dnia 16 sierpnia 2012 r. nr WI-I.7840.3.197.2012.MB w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w skardze I. M. D.-J. do Sądu Wojewódzkiego zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W piśmie z dnia 19 listopada 2012 r. skarżąca uzasadniła ww. wniosek, wywodząc, że "zarzuca przedmiotowej decyzji znaczną liczbę uchybień i naruszeń bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, a także istotnych norm technicznych, którym powinien odpowiadać projektowany budynek oraz jego położenie. Istnieje zatem poważne ryzyko, że brak wstrzymania wykonania decyzji doprowadzi do wybudowania budynku, który nie tylko nie będzie spełniał norm technicznych, ale również zagrażać będzie w sposób istotny nieruchomościom sąsiednim. Co przesądza o istnieniu ryzyka powstania znacznej szkody. Ponadto wybudowanie budynku spowoduje, że odwrócenie skutków będzie nie tylko trudne, ale bardzo kosztowne, co dodatkowo uzasadnia (...) wniosek."
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, że w świetle art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zw. dalej p.p.s.a., wniosek skarżącej nie mógł zostać uwzględniony. Sąd wskazał, że uzasadnienia wniosku nie mogą stanowić zarzuty merytoryczne stawiane samej zaskarżonej decyzji, ponieważ te będzie rozpoznawał Sąd wydając wyrok. Ustosunkowanie się zatem do tych zarzutów na etapie rozpoznawania przedmiotowego wniosku jest niedopuszczalne. Ponadto roboty budowlane, nawet polegające na wykonaniu wykopu pod halę garażową, przeprowadzone zgodnie ze sztuką budowlaną, co do zasady nie powinny - zdaniem Sądu Wojewódzkiego, prowadzić do powstania szkód na nieruchomościach sąsiednich (w tym na nieruchomości skarżącej).
Sąd Wojewódzki podkreślił, że w art. 61 § 3 p.p.s.a. chodzi o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), wyrządzoną wnioskodawcy (a nie inwestorowi), która nie będzie mogła być później wynagrodzona, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. W ocenie Sądu realizacja spornej inwestycji na działce sąsiadującej z nieruchomością skarżącej, nie pozwala - sama w sobie, na przyjęcie, że zachodzi w sprawie niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej takiej znacznej szkody lub spowodowania dla skarżącej trudnych do odwrócenia skutków.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła I. M. D.-J. wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku oraz zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do zwieszenia wykonania zaskarżonej decyzji, w szczególności zaś: wykonanie zaskarżonej decyzji nie grozi skarżącej szkodą; przesłankę zawieszenia stanowi jedynie szkoda, która nie będzie mogła być później wygodzona, bądź nie będzie możliwe przywrócenie stanu pierwotnego oraz art. 49 § 1 p.p.s.a. przez jego niezastosowanie i nie wezwanie skarżącej - działającej bez profesjonalnego pełnomocnika - do uzupełnienia ewentualnych braków wniosku.