Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt II SO/Lu 1/13 odmawiające wymierzenia grzywny Staroście C. w sprawie z wniosku M. G. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi z dnia 31 października 2011 r. na bezczynność organu w sprawie wydania zezwolenia na zalesienie gruntów postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt II SO/Lu 1/13 odmówił wymierzenia grzywny Staroście C. w sprawie z wniosku M. G. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi z dnia 31 października 2011 r. na bezczynność organu w sprawie wydania zezwolenia na zalesienie gruntów.
Sąd wskazał, że w dniu 21 stycznia 2013 r. (data nadania) M. G. złożył wniosek o wymierzenie grzywny Staroście C. za nieprzekazanie do Sądu jego skargi z dnia 31 października 2011 r. na bezczynność organu w sprawie wydania zezwolenia na zalesienie gruntów. Skarżący podkreślił, iż skarga ta nie została przekazana przez organ Sądowi w terminie 30 dni, bez jakiegokolwiek wyjaśnienia. W związku z tym skarżący w dniu 5 grudnia 2011 r. złożył do Starosty zażalenie na bezczynność. Zdaniem skarżącego, gdyby nie złożył on wspomnianego zażalenia organ do dnia dzisiejszego nie przekazałby przedmiotowej skargi do Sądu. Takie działanie Starosty nosi znamiona rażącego naruszenia prawa.
W odpowiedzi na wniosek Starosta C. wniósł o oddalenie wniosku z uwagi na jego bezzasadność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie stwierdził, że wniosek M. G. o wymierzenie grzywny Staroście C. jest niezasadny.
Zgodnie z art. 54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu administracji publicznej, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (§ 1). Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (§ 2).
W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd - na wniosek skarżącego - może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 55 § 1 p.p.s.a.).
Spełnienie wymogów określonych wyżej umożliwia jedynie, a nie obliguje sąd administracyjny do wymierzenia organowi administracji publicznej grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. Z przepisu tego wynika bowiem, że obowiązkiem sądu jest wzięcie pod uwagę wszystkich okoliczności sprawy, a więc w szczególności przyczyn niewypełnienia przez organ obowiązków wskazanych w art. 54 § 2 p.p.s.a., okresu, jaki upłynął od daty złożenia skargi oraz tego, czy obowiązki te zostały dopełnione przez organ przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie grzywny. Wymierzenie grzywny będzie więc uzasadnione w sytuacji, gdy sąd stwierdzi, że nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie wskazanym wyżej miało charakter zamierzonego działania organu, podjętego w celu niedopuszczenia do sprawnego rozpoznania sprawy przez sąd (por. postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2009 r., II OZ 951/09, Legalis; T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 337-338).