Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Ka 732/03 o odmowie ustanowienia adwokata z urzędu w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia 14 marca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia rozbiórki obiektu budowlanego postanawia oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił ustanowienia dla A. W. adwokata z urzędu. W uzasadnieniu Sąd podniósł, iż skarżący osiąga wraz z małżonką stały miesięczny dochód w kwocie 2885 zł brutto, który zdaniem Sądu jest stosunkowo wysokim dochodem. Sąd ocenił, iż w takim wypadku skarżący ma możliwość wygospodarowania kwot pieniężnych niezbędnych na pokrycie kosztów uczestnictwa fachowego pełnomocnika bez uszczerbku dla siebie i swojej rodziny.
W zażaleniu na to postanowienie A. W. wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata z urzędu. Skarżący podniósł, iż co prawda posiada dochody przekraczające średnią krajową, to należy uwzględnić, że są one pięciokrotnie niższe niż w krajach UE, a opłacenie adwokata odbywa się na kosztach średnich UE.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Dochody wykazane przez skarżącego we wniosku o przyznanie prawa pomocy - 2885,21 zł miesięcznie na dwie osoby - są dochodami znacznymi, natomiast instytucja prawa pomocy ustanowiona została, aby pomóc osobom, które nie są w stanie ponieść kosztów postępowania ze względu na swą sytuację materialną. Słusznie Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż skarżący nie znajduje się w sytuacji uniemożliwiającej mu poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.