Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. i E. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Gd 200/08 o odmowie wstrzymania wykonania postanowienia w sprawie ze skargi R. i E. C. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego postanawia oddalić zażalenie
R. i E. C. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego. Razem ze skargą złożony został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Skarżący wskazali, iż wykonanie w/w postanowienia narazi ich na szkody wynikające z pozbawienia ich kwoty 5000 zł, jak i z okoliczności, że prowadzona za pośrednictwem urzędu skarbowego egzekucja może doprowadzić do podważenia ich wiarygodności finansowej i zdolności kredytowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 27 marca 2008 r. , na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia, stwierdzając że strony nie wykazały konkretnych okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania w/w postanowienia. Ponadto wskazał, że przedmiotowa sprawa dotyczy obowiązku świadczenia pieniężnego, a zatem jego wykonanie nie jest nieodwracalne, istnieje bowiem możliwość jego zwrotu w tej samej postaci.
R. i E. C. złożyli na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zażalenie wnosząc o jego uchylenie. Wskazali, że zapłata kwoty 5000 zł pozbawi ich możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zawiera uzasadnionych podstaw . W myśl bowiem art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. ), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego postanowienia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji w/w normy prawnej wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonego postanowienia faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślenia wymaga, iż jak przyjęto w judykaturze, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowania świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
W przedmiotowej sprawie analiza wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia potwierdza stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zawarte w zaskarżonym postanowieniu, że strona nie uprawdopodobniła w nim w dostateczny sposób przesłanek określonych w art. 61 § 3 ustawy, które uzasadniałyby uwzględnienie tego wniosku. Przede wszystkim wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie chodzi o świadczenie pieniężne, które z natury rzeczy jest odwracalne. Powołane natomiast przez skarżących argumenty dotyczące znacznego obciążenia finansowego, które w rezultacie uniemożliwi im zaspokojenie podstawowych potrzeb nie zostało poparte żadnymi dowodami. Skarżący nie przedstawili swojej sytuacji finansowej, jak również nie powołali żadnych innych konkretnych okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania postanowienia, a jedynie ograniczyli się do lakonicznego stwierdzenia, że jego wykonanie może narazić stronę na "niepowetowane szkody", w tym pozbawienie zdolności kredytowej. Przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 powołanej ustawy, skarżący nie uprawdopodobnili również w motywach rozpatrywanego zażalenia.
W tej sytuacji postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmawiające wstrzymania wykonania postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...] należy uznać za zasadne.
Z tych względów , Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił zażalenie oddalić.