Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, , , po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Lu 38/10 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] grudnia 2009 r., Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 25 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Lu 38/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Wojewody Lubelskiego z [...] grudnia 2009 r., Nr [...].
W uzasadnieniu, Sąd pierwszej instancji wskazał, że mimo ciążącego na niej obowiązku, skarżąca nie uprawdopodobniła i nie uzasadniła istnienia zagrożenia wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarcza złożenie jedynie wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu.
W zażaleniu z 7 kwietnia 2010 r. podniesiono, że to przede wszystkim organ miał się odnieść do zawartego w skardze (wnoszonej za pośrednictwem organu) wniosku, a domaganie się we wniosku "odrębnego uzasadnienia jest przesadą".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.; dalej jako p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, w razie wniesienia skargi na decyzję lub postanowienie - organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części (...) (art. 61 § 2 pkt 1 p.p.s.a.). Po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Zgodnie z poglądem reprezentowanym w doktrynie, zasadniczo od uznania organu administracyjnego zależy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2010 r., komentarz do art. 61, teza 7). Wobec tego, że organ administracji nie odniósł się do wniosku ani nie uwzględnił skargi na podstawie art. 54 § 3 p.p.s.a., zachodziły podstawy do rozpoznania tego wniosku przez wojewódzki sąd administracyjny, jako skierowanego na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.
W takiej sytuacji podkreślić należy, że skarżąca powinna była wskazać na konkretny przepis, w oparciu o który składa wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz odpowiednio uzasadnić, to znaczy odnieść się do konkretnych okoliczności, w razie potrzeby powołać odpowiednie dokumenty źródłowe, które pozwolą sądowi na ocenę, czy należy udzielić ochronę tymczasowej. Brak uzasadnienia uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. post. NSA z 18 maja 2004 r., II FZ 223/10, orzeczenie dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/9D3FF038B3). Również z akt sprawy nie wynika, że wykonanie zaskarżonej decyzji doprowadzić miało do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodować trudne do odwrócenia skutki.
Ponieważ strona nie wykazała takich okoliczności, Sąd pierwszej instancji zasadnie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Jednakże, nawet oddalenie zażalenia nie stoi na przeszkodzie do złożenia powtórnego wniosku o wstrzymanie.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.