Dnia 13 października 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 13 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. I. o wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2015 r. wydanego po rozpoznaniu zażalenia M. I. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Ke 166/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. I. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2013 r. znak: [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić wniosek o wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2015 r.
Z wnioskiem o wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2015 r. o sygn. akt II OZ 592/15 wystąpił M. I., podnosząc, że wydane orzeczenie jest niezrozumiałe, niejasne i budzi wątpliwości z uwagi na jego sentencję oraz treść uzasadnienia.
Stosownie do treści przepisu art. 158 w związku z art. 166 i art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd, który wydał postanowienie, może w dodatkowym postanowieniu rozstrzygnąć ewentualne wątpliwości co do jego treści.
Potrzeba wyjaśnienia treści postanowienia zachodzi wówczas, gdy jest ono niejednoznaczne lub dotknięte zawiłością utrudniającą ustalenie sensu rozstrzygnięcia sprawy. Strona wnioskująca o wykładnię orzeczenia ma obowiązek wskazać, które konkretne elementy są dla niej niezrozumiałe, bądź nasuwają określone wątpliwości i dlaczego. Wyjaśnienie wątpliwości nie może przy tym prowadzić do nowej oceny stanu faktycznego lub prawnego ani powodować zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia. Wniosek o wykładnię orzeczenia nie może zmierzać również do polemiki ze stanowiskiem Sądu orzekającego w sprawie.
Konieczność dokonania wykładni orzeczenia zachodzi zatem wtedy, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania.
Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie występuje, ponieważ w postanowieniu z dnia 23 czerwca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sposób jasny i jednoznaczny wskazał, że osiągany dochód i posiadany majątek w gospodarstwie domowym skarżącego nie potwierdza, że osoba ta jest ubogą i niezaradną życiowo. Ponadto Sąd wskazał, że z uwagi na wykazane dochody i wskazane wydatki, które nominalnie przewyższają kwotę dochodu brutto, oświadczenie skarżącego co do wysokości dochodów i wydatków nie jest obiektywnie wiarygodne. Dodatkowo Sąd wskazał, że na tę ocenę miało wpływ również i to, że skarżący w żaden sposób nie uprawdopodobnił wysokości tych wydatków jednocześnie niepodając jaką działalność gospodarczą prowadzi i na jakie schorzenia cierpi on i jego żona, a także niewykazując jaka jest wartość samochodów, które posiada. Sąd uznał zatem, że skarżący nie wykazał, że znajduje się w sytuacji materialnej kwalifikującej do przyznania mu prawa pomocy w zakresie przez niego żądanym. Tym samym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie Sądu I instancji o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy było prawidłowe. To oznacza, że brak było podstaw do uwzględnienia zażalenia, dlatego Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie M. I. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Ke 166/14.
Nie istnieje tym samym wskazywana przez wnioskodawcę rozbieżność pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a treścią jego uzasadnienia.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że wniosek M. I. o wykładnię treści ww. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego jest bezzasadny. Z tych względów na podstawie art. 158 w związku z art. 193 p.p.s.a. orzeczono jak w postanowieniu.