Dnia 10 września 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 10 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 118/20 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2019 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania nieważnościowego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 16 marca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", odrzucił skargę, ponieważ na wezwanie Sądu skarżący nie uzupełnił w terminie braku formalnego skargi przez nadesłanie 3 odpisów skargi.
Sąd wskazał, że kierowana do skarżącego i wysłana na prawidłowy adres korespondencja została uznana za doręczoną w dniu 25 lutego 2020 r., zaś braki zostały uzupełnione 9 marca 2020 r. W ocenie Sądu, pismo skarżącego z 9 marca 2020 r. nie mogło odnieść oczekiwanego przez niego skutku, albowiem twierdzenia o braku awizowania korespondencji nie zostały potwierdzone żadnym dowodem, zaś koperta zawierająca korespondencję skierowaną do skarżącego opatrzona została wszelkimi niezbędnymi pieczątkami, datami i podpisami, przez co zawarte na niej informacje o awizowaniu przesyłki - w braku wiarygodnych informacji przeciwnych - Sąd uznał za prawdziwe.
Zażalenie na ww. postanowienie wniósł skarżący, argumentując, że to z winy operatora pocztowego nie nadesłał odpisów skargi, ponieważ nie otrzymał żadnej informacji o awizowaniu przesyłki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie podlega uwzględnieniu.
Argumentacja zażalenia w zasadzie nie kwestionuje, że skarżący nie nadesłał na wezwanie Sądu odpisów skargi, ponadto nie podważa skuteczności doręczenia wezwania, które nastąpiło w trybie doręczenia zastępczego (art. 73 p.p.s.a.). Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że skutecznie doręczono skarżącemu wezwanie. Wskazania wymaga, że aby sąd administracyjny mógł prawidłowo zastosować instytucję prawną doręczenia zastępczego muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki. A mianowicie: 1) przesyłka musi zostać zaadresowana na wskazany przez stronę adres; 2) przesyłka musi być dwukrotnie awizowana z jednoczesnym pozostawieniem zawiadomienia w skrzynce oddawczej lub drzwiach mieszkania, biura lub innego pomieszczenia o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy; 3) przesyłka musi być przechowywana przez operatora pocztowego łącznie przez okres 14 dni. Z akt sprawy wynika, że Sąd I instancji skierował przesyłkę zawierającą wezwanie do nadesłania 3 odpisów skargi na prawidłowy adres wskazany przez skarżącego. Przesyłka ta była dwukrotnie awizowana w dniach 11 i 19 lutego 2020 r. Na przesyłce zaznaczono, że pozostawiono zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej o możliwości odbioru przesyłki w placówce pocztowej. Przesyłka ta pozostawała w placówce pocztowej przez okres 14 dni, a następnie została zwrócona do Sądu 27 lutego 2020 r. Dlatego należało przyjąć, że w stosunku do strony skarżącej skutek doręczenia wezwania do nadesłania odpisów skargi zgodnie z art. 73 p.p.s.a. nastąpił w dniu 25 lutego 2020 r. Oznacza to, że do dnia 3 marca 2020 r. przysługiwał skarżącemu termin do nadesłania odpisów skargi. W zakreślonym terminie skarżący nie nadesłał odpisów skargi, co też prawidłowo ocenił Sąd. Oczywiście przedstawiony powyżej tryb doręczenia opiera się na domniemaniu prawnym, że przesyłka dotarła do rąk adresata. Domniemanie to może zostać obalone, jednak w zażaleniu skarżący jedynie gołosłownie twierdzi, że nie otrzymał żadnej informacji o awizowaniu przesyłki. Ponadto wskazał na okoliczności, które nie przystają do realiów przedmiotowej sprawy, ponieważ czynności procesowe związane z doręczeniem przesyłki miały miejsce w miesiącu lutym, a nie - maju, jak wskazuje się w zażaleniu.
W tych warunkach Sąd I instancji prawidłowo zastosował art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. odrzucając skargę w niniejszej sprawie. Zgodnie z tym przepisem sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu