Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Sz 589/12 odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. H. na decyzję Burmistrza Mirosławca z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie.
Z. H. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na decyzję Burmistrza Mirosławca z dnia [...] marca 2008 r. w przedmiocie wymeldowania. Wraz ze skargą skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 14 czerwca 2012 r., na podstawie art. 247 w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - zwana dalej p.p.s.a.) odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że oczywista bezzasadność skargi wynika z faktu, że skarżący nie zachował prawidłowego trybu zaskarżenia kwestionowanej decyzji Burmistrza Mirosławca z dnia [...] marca 2008 r., od której stronie nie przysługiwało prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego, lecz prawo odwołania do organu administracji publicznej wyższego stopnia, tj. do Wojewody Zachodniopomorskiego, z uprawnienia którego, jak wynika z akt sprawy, skarżący skorzystał.
Z. H., pismem z dnia 2 lipca 2012 r. złożył zażalenie na powyższe postanowienie z dnia 14 czerwca 2012 r. podnosząc zarzuty dotyczące zaskarżonej decyzji oraz ponownie wniósł o przyznanie prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 243 § 1 pkt 1 zd. 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednakże, zgodnie z art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2004, str. 321, wyrok NSA z dnia 7 stycznia 2003 r. sygn. akt 745/02). Podkreślenia wymaga, iż prawo pomocy nie przysługuje przede wszystkim w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, np. nie ulega wątpliwości, że upłynął termin do jej wniesienia, czy też strona nie wyczerpała toku instancji (postanowienie NSA z 28 stycznia 2009 r., sygn. akt I OZ 35/09).
W przedmiotowej sprawie skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Burmistrza Mirosławca w przedmiocie wymeldowania.
Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 52 § 2 p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Z analizy akt sprawy wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że skarżący złożył skargę na decyzję organu pierwszej instancji, tj. Burmistrza Mirosławca. W zaskarżonej decyzji skarżący został prawidłowo pouczony o sposobie i terminie wniesienia odwołania do Wojewody Zachodniopomorskiego. Z prawa tego skarżący nie skorzystał, lecz wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na decyzję organu I instancji.
W świetle powyższego, prawidłowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy na podstawie art. 247 p.p.s.a.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.