Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 167/09 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi D. W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Wnioskiem dnia 6 kwietnia 2009 r., D. W. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy. Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zachodzi sytuacja oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych. Po doręczeniu skarżącemu, będącej przedmiotem skargi, decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r., w dniu 13 października 2008 r. skarżący zwrócił się do Ministra Infrastruktury o uzupełnienie decyzji. W odpowiedzi na wniosek o uzupełnienie, postanowieniem z dnia [...] stycznia 2009 r., które doręczono skarżącemu w dniu 13 lutego 2009 r. organ administracji odmówił uzupełniania decyzji. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję z dnia [...] września 2008 r. D. W. wniósł w dniu 5 listopada 2008 r. (data stempla pocztowego). Stosownie do treści art. 53 § 1 p.p.s.a., skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Jednakże, zgodnie z art. 111 § 2 k.p.a. w przypadkach określonych w § 1 termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia doręczenia jej odpowiedzi. Zatem złożenie przez skarżącego wniosku o uzupełnienie decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r. spowodowało, że termin do złożenia skargi rozpoczął bieg dopiero od dnia doręczenia mu odpowiedzi, to jest od dnia doręczenia postanowienia Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2009 r., którym odmówiono uzupełnienia decyzji.
W związku z powyższym Sąd, mając na uwadze zasadę, iż postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno "konkurować" z postępowaniem administracyjnym, a więc nie może być wszczęte, dopóki toczy się postępowanie administracyjne, uznał skargę D. W. za przedwczesną. Skargę tę złożono bowiem 5 listopada 2008 r., przed doręczeniem skarżącemu postanowienia z dnia [...] stycznia 2009 r. o odmowie uzupełnienia decyzji (13 lutego 2009 r.). W sytuacji gdy strona wniosła skargę na decyzję, w stosunku do której nie rozpoczął biegu przewidziany ustawą termin do zaskarżenia jej do wojewódzkiego sądu administracyjnego, skarga taka - jako oczywiście bezzasadna - skutkuje oddaleniem wniosku o przyznanie prawa pomocy. Z tych względów, na podstawie art. 247 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł o odmowie przyznania prawa pomocy.
Na powyższe postanowienie D. W. wniósł zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Jednakże w myśl art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezstronności jej skargi. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że nie może zostać uwzględniona. Zastosowanie art. 247 p.p.s.a. jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości co do braku szans na jej uwzględnienie. W przeciwnym razie mogłoby dojść do naruszenia konstytucyjnego prawa do sądu. Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodzić przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, s. 558).
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że okoliczności sprawy niniejszej nie pozwalają na uznanie, że skarga D. W. jest oczywiście bezzasadna w rozumieniu art. 247 p.p.s.a. Trzeba bowiem zwrócić uwagę, że jakkolwiek skarga została wniesiona przed doręczeniem postanowienia z dnia [...] stycznia 2009 r. o odmowie uzupełnienia decyzji. To jednak treść powyższego postanowienia - odmowa uzupełnienia decyzji czyli sytuacja, w której zaskarżona decyzja pozostaje niezmieniona, powoduje że skarga w swojej treści odpowiada treści zaskarżonego aktu. W takim przypadku nie można mówić o jej oczywistej bezzasadności i całkowitego braku szans na jej uwzględnienie. Przeprowadzić bowiem należy wnikliwą analizę prawną czy istotnie jak przyjął Sąd I instancji skarga była przedwcześnie złożona i nie ma szans na jej uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2009 r. o odmowie przyznania prawa pomocy należało zatem uchylić jako wydane z naruszeniem art. 247 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Sąd na zasadzie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił jak w sentencji.