Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 maja 2015 r., sygn. akt VIII SA/Wa 92/15 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z [...] grudnia 2014 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu postanawia: oddalić zażalenie.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi A. G. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. We wniosku zawartym w urzędowym formularzu podał m.in., że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, posiada mieszkanie o powierzchni 205,17 m², dwie działki budowlane (po 800 m2 każda), działkę we współwłasności (o pow. 0,0410 ha) oraz nieruchomość rolną - 1,1745 ha. Oświadczył również, że nie osiąga żadnego dochodu.
Z uwagi na fakt, że oświadczenie zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy, okazało się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącego, na podstawie art. 255 w zw. z art. 252 §1 p.p.s.a., wezwano skarżącego do wskazania czy jest osobą bezrobotną (złożenia zaświadczenia o posiadaniu statusu osoby bezrobotnej), wskazania wszystkich źródeł utrzymania i wysokości otrzymywanych kwot, ewentualnie wyjaśnienia kto ponosi koszty jego utrzymania oraz wskazania i udokumentowania kosztów bieżącego utrzymania.
W odpowiedzi skarżący wyjaśnił, że nigdy nie korzystał, nie korzysta i nie zamierza korzystać z ze świadczeń opieki społecznej oraz, że pomaga mu rodzina. Załączył kserokopię czterech dowodów wpłaty, w tym za pobór wody i ścieki, zagospodarowanie odpadami komunalnymi, energię oraz kartę wizyt bezrobotnego i poszukującego pracy.
Postanowieniem z 23 kwietnia 2015 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy.
W terminie do wniesienia sprzeciwu, skarżący ponownie zwrócił się o przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie wskazując, że w najbliższym czasie będzie można korzystać z bezpłatnej pomocy prawnej.
Postanowieniem z 25 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił A. G. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji stwierdził, między innymi, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie wykazał on w sposób przekonujący, że istotnie znajduje się w sytuacji uzasadniającej zastosowanie wobec niego instytucji prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że wątpliwości budzą wyjaśnienia skarżącego, z których wynika, że nie osiąga on żadnych dochodów i utrzymuje się wyłącznie z pomocy rodziny, której wysokości nie wskazał. Jeśli zatem sytuację materialną strony kształtuje pomoc uzyskiwana od rodziny to charakter tej pomocy oraz jej wysokość może w istotnym stopniu wpłynąć na rozstrzygnięcie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Nie wykazał również, aby z powodu stanu zdrowia nie był w stanie podejmować prac dorywczych czy sezonowych. Zauważyć należy, że skarżący posiada duże, ponad 200 - metrowe mieszkanie, a z treści złożonych wyjaśnień nie wynika, aby miał on trudności z jego utrzymaniem i realizowaniem bieżących zobowiązań. Poza tym skarżący nie należy do osób ubogich, posiada bowiem dwie działki budowlane, inną działkę pozostającą we współwłasności oraz nieruchomość rolną. Zatem sam fakt bycia osobą bezrobotną nie uzasadnia pozytywnego rozpoznania złożonego wniosku.