Dnia 7 sierpnia 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 375/13 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 375/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił J. C. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że J. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie wymeldowania. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący zacytował treść postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 20 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Op 373/12 jako uzasadnienie swojego wniosku oraz treść art. 61 § 3 P.p.s.a.
Wskazując na powyższe Sąd pierwszej instancji stwierdził, że argumentacja przedstawiona przez skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ strona skarżąca nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających konieczność wstrzymania zaskarżonego rozstrzygnięcia. W szczególności nie podała, w czym miałoby się wyrażać poniesienie znacznej szkody lub też na czym miałyby polegać trudne do odwrócenia skutki. Skarżący powołał się jedynie na treść postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 20 sierpnia 2012 r. II SA/Op 373/12 podnosząc, że wymeldowanie z pobytu stałego może nie tylko spowodować utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu, ale może wręcz doprowadzić do pozbawienia możliwości załatwienia istotnych spraw życiowych, a w konsekwencji może spowodować dla osoby bez stałego zameldowania zarówno znaczną szkodę, jak i trudne do odwrócenia skutki. W ocenie tegoż sądu skarżący nie uprawdopodobnił, że w jego konkretnej sytuacji takie okoliczności faktyczne zachodzą, co przemawiałoby za uwzględnieniem wniosku. Same twierdzenia strony nie są w tym zakresie wystarczające.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł J. C. zaskarżając je w całości i zarzucając mu:
1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez przyjęcie, wbrew treści złożonej przez niego skargi, iż "nie wskazano żadnych okoliczności uzasadniających konieczność wstrzymania zaskarżonego rozstrzygnięcia", w szczególności "w czym miałoby się wyrażać poniesienie znacznej szkody lub też na czym miałyby polegać trudne do odwrócenia skutki".
2) naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy przez rozstrzygnięcie sprzecznie z obowiązującymi przepisami prawa w oparciu o ustalenia stanu faktycznego w oderwaniu od zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego; niepodjęcie przez organ administracji wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego, przyjęcia za podstawę rozstrzygnięcia jedynie na zacytowanym orzeczeniu WSA - sygn. akt II SA/Op 373/12 zapadłego w podobnej sprawie, z całkowitym pominięciem treści samej skargi gdzie opisane są wyraźnie fakty świadczące o szkodzie jak i trudnych do odwrócenia skutków. W konsekwencji błędne ustalenie stanu faktycznego, polegające na przyjęciu, iż "powołałem się jedynie na treść postanowienia - sygn. akt II SA/Op 373/12" i nie istnieją przesłanki pozytywne warunkujące wstrzymanie wykonanie zaskarżonej decyzji.